DSCN0799 (2)

przekroje bywają całkowite i cząstkowe, a zależnie od liczby płaszczyzn two. rżących przekrój rozróżniamy przekroje: a) proste, gdy użyto jednej płaszczy, any; b) łamane, gdy płaszczyzn jest więcej.

Zależnie od kierunku płaszczyzny przekroju w stosunku do wymiaru pod-luźnego przedmiotu odróżniamy przekroje wzdłużne i poprzeczne.

Sposób rysowania przedmiotów w przekroju całkowitym przedstawiony ~ jest na rysunku 5-6. Widzimy tę samą część maszynową (tulejkę) narysowaną w różny sposób. Na rys. 5-6a przedstawiono tulejkę w rzucie ukośnym równoległym (w widoku). Widoczne krawędzie tulejki narysowane są liniami grubymi, niewidoczne zaś krawędzie wydrążenia — liniami kreskowymi. Tulejkę przecinamy (w wyobraźni) płaszczyzną a, przechodzącą przez oś podłużną i odciętą część tulejki znajdującą się przed płaszczyzną odrzucamy. Obraz

Rys. 5-6. Tulejka

i w rzutach przekroju

kołnierzem w widoku

pozostałej połowy tulejki, od strony przecięcia, rysujemy w rzucie ukośnym równoległym w sposób przedstawiony na rys. 5-66. Jak widzimy na rysunku, krawędzie wewnętrzne niewidoczne, które na rysunku 5-6o są narysowane liniami kreskowymi, po przecięciu przedstawiono liniami grubymi, a płaszczyznę przecięcia zakreskowano.

Na tej podstawie możemy już z łatwością przedstawić rysunkowo przekrój całkowity tulejki w rzucie prostokątnym na rzutni pionowej (rys. 5*6c), w sposób stosowany przy wykonywaniu rysunków wykonawczych (warsztatowych). Na rys. 5-6c otrzymaliśmy obraz płaszczyzny przecięcia ścian tulejki zgodny z zasadami rzutowania prostokątnego. Łuki okręgów kół przedstawione są na nim jako odcinki proste. Po zwrymiarowaniu rysunku otrzymamy pełny i jednoznaczny, choć uproszczony, obraz tulejki. Częstym błędem powtarzającym się wśród uczniów wykonujących przekroje jest opuszczanie linii zarysu leżących poza płaszczyzną przekroju (rys. 5-6d).

5.2.2. Oznaczanie i kreskowanie przekrojów

Położenie płaszczyzny przekroju wyznacza się na prostopadłym do mej rzucie za pomocą dwóch krótkich odcinków (linią grubą) przecinających zewnętrzny zarys przedmiotu rys. 5-7a. Płaszczyznę przekroju oznacza się na obydwu końcach jednakowymi wielkimi literami alfabetu napisanymi poziomo. Litery wpisuje się w pobliżu znaków przekroju z tej strony, z której przekrój

jest widziany. Są to litery rozpoznawcze. Nad rzutem przekroju, zasadniczo z jego lewej strony, wpisuje się oznaczenie przekroju w postaci liter rozpoznawczych rozdzielonych krótką poziomą kreską i podkreślonych, np. A-A rys.

Rys. 5-7. Oznaczanie przekroju prostego    Rys. 5-8. Przekrój bez oznaczenia

5-76. Litery rozpoznawcze oraz znaki przekroju można pominąć, jeżeli jesteśmy pewni, że nie wywoła to nieporozumienia (rys. 5-8).

Przekroje kreskuje się liniami cienkimi nachylonymi pod kątem 45° do pionu lub charakterystycznego kierunku zarysu przekroju. Kreskowanie przekroju przedstawia jakby ślady cięcia przedmiotu piłą. Dlatego też linie którymi kreskujemy przekrój tego samego przedmiotu winny bez odchyleń przebiegać przez cały obszar przecięcia, mimo możliwych przerw w jego ukształtowaniu (rys. 5-9a). Kreskowanie przekrojów tego samego przedmiotu w różnych

Rys. 5-9. Przykłady kreskowania przekrojów

rzutach powinno być zgodne co do kierunku i podziałki. W przekrojach dwóch lub większej liczby stykających się części — przylegających do siebie (np. na rysunkach złożeniowych) kreskowanie powinno różnić się kierunkiem (rys. 5-96) lub przynajmniej ^podziałką (rys. 5-9c). Przekroje długie i wąskie załamane pod kątem 45° kreskuje się pod kątem 30° (rys. 5-10a).

Podziałka kreskowania zależy od wielkości kreskowanego pola i wynosi

95