DSCN1479

Kaspcrkiewicz i in., 1993). W myśl Ustawy o promocji zatrudnie-■M* /instytucjach rynku pracy z dn. 20.04.2004 r. pojęcie bezrobotny oz na-

|iampj|o£o&ę [___], niezatrudnioną i niewykonującą innej pracy zarobkowej,

/ gotową do podjęcia zatrudnienia w pełnym wymiarze czasu pracy wdanym zawodzie, bądź, jeśli jest osobą niepełnosprawną, KBwa£oą i gotową do podjęcia zatrudnienia, co najmniej w połowie tego wy-JFswbmt* czasu pracy, nieuczącą się w szkole, z wyjątkiem szkół dla dorosłych i łub szkół wyższych w systemie wieczorowym i zaocznym, zarejestrowaną właściwym dla miejsca zameldowania stałego lub czasowego powiato-W wym urzędzie pracy” (Dz.U. Nr 99, po z. 1001 ze zm.).

Pojecie osoba bezrobotna zawiera dwa istotne elementy; obiektywny -• zdolność do pracy i subiektywny — gotowość do jej wykonywania. Choć nie Wpscyzuje się treści tych pojęć, to jednak można uznać, że obiektywnie f zdolny J do wykonywania pracy jest ten, kto ma cechy fizycznej psychicz-r ne i charakterologiczne odpowiadające właściwościom zatrudnionego i kto f jest osiągalny w danym czasie. Subiektywna zaś gotowość do pracy oznacza ' chęif podjęcia odpowiedniej pracy w pełnym wymiarze czasu pracy (Olędz-K ki, 1W78).

Należy zauważyć, iż bezrobocie jest naturalnym zjawiskiem w gospodarce wolnorynkowej i jeżeli jego wielkość waha się w granicach od 3 do 5% ogółu ludności aktywnej zawodowo, to oznacz a, że na rynku pra-cy występuje stan pełnej równowagi. Problem pojawia się wówczas, gdy ta wysokość stopy bezrobocia zostaje przekroczona. Wtedy zaczyna być ono postrzegane jako problem nie tylko jednostkowy, ale również społecz-ny. $ezrobocie może przybierać różne formy, np. frykcyjne, czyli przejściowe -fzwiązane z naturalnymi zmianami pracy przez pracowników, wiąże się ono z krótkotrwałym okresem poszukiwaniem zatrudnienia. Cykliczne dotyczy utraty pracy w wyniku pogorszenia ogólnej sytuacji gospodarczej (np. w wyniku recesji). Natomiast bezrobocie strukturalne wynika ze zmian m/ftturalnyćh w gospodarce, które wpływają na różnice w zapotrzebowaniu na pracowników posiadających różne specjalności. Na ogół ta ostatnia forma bezrobocia znamionuje kryzys w gospodarce, a jego główną cechą jest Mość wysoka stopa bezrobocia i długi okres pozostawania bez pracy tych samych osób.

; Bezczynność zawodowa, kiedy człowiek chce i może pracować, jest sy-tuacja dość złożoną. Osoby doświadczające bezrobocia przejawiają bardzo zróżnicowany repertuar zachowań wobec zaistniałej sytuacji. Na podstawie przeprowadzonych badań P. F. Lazarsfeld i B. Zawadski (za Kalbarczyk, 1999, s. 10) wyróżnili następujące jego stadia: pojawienie się poczucia pokrzywdzenia; czasami strachu i zmartwienia; czasami imptf^H