DSCN1771

śei rają pionierzy naukowej organizacji praoy F. Taylor 1 Z. ©aj te«th. Istotą racjonalizacji było dążenie de maksymalnego uproszo*** aia teftdej czynności⁵¹ , sad jej ostatecznym oelem wzrost wydajoośeij pracy. Badania Taylora 1 Gilbp?e|tha pobudziły zainteresowania peyoho.; logów strukturą czynności* Taylor, a nas tąpnie J* Gilkreth 1 L. dii, nreth mieli ogromne oaiągniąoia v analizie pracy do jej raojonaliai* eji, a czasem jednak oka salo się, de w praktyce wyniki i oh fcadal przyczyniły się do powstawania również negatywnych zjawisk. Do n-sług tych badaczy należy zaliczyć:

1. F. Taylor odkrył i wykazał, de dla każdej istniejącej czynności można znaleźć metodą wydajniejszą, oo oznaczało, de w toku wielowiekowej nieraz praktyki nie powstają najlepsze wzory czynności* dii bjrath udowodnił, te 2/3 ruohćw murarza są ruchami zbędnymi* Odkrycie to można nazwać odkryciem polis trukturai izas czynności ( Ple tras ióski).

2* Ta sama czynność nie jest powtarzana w identycznej kolejności 1 w identyczny sposób. Istnieje więc potrzeba tzw. mlkroanallzy czyn nośol, pozwalającej na porównywanie ze sobą czynności. Taylor wpro-sadził technikę badania czasu trwania poszczególnych elementów czynności (struktury czasowej). Jest to tzw. studium czasu. Gilbreth wprowadził technikę badania struktury przestrzennej czynności ruchowych, która pozwoliła wykrywać nawet drobne różnice między czynnościami w zakresie tzw. trajektorii ruchów.

Do badania struktury czasowej stosuje się techniki ohronoastrażu, do badania struktury przestrzennej - technikę eyklografll. Połączenie zasad obu ty oh technik dało w wyniku technikę chronocykl ograf ii pozwalającą analizować zdjęcie fotograficzne ruchu w czasie jego trwania.

3- Taylor 1 Gilbreth odkryli, że metody pracy mogą być projektowane przez ekspertów. Jednak projektowanie musiało się opierać na rJfe alkach szczegółowej oraz starannej analizy czasu 1 ruchów. Wyniki uH

I. ' V*

a®£,*

**‘*1

HM

Z

fii*

iZC*⁸^' ⁶

MOŻ

Jjgtfi**

Jll*¹¹ ^ 5) zdpced] łmfejr te W aisohserwmlsj

itydKitmhdi zllwwili csj ąetzttaiad* < Mii*} smar gam l f, Bal Stof), wite Vwts>)l. Qi

ki. I*ri( v uiyhlwis K_dml« • mówić

Szczegółowe informacje na ten temat znajdują się w licznych już dziś publikacjach. Z psyobologioznego punktu widzenia omawia tan problem Z. Pletraaióski w pracy* Ogólno i psychologiczne —gartnlznle innowaojl. Warszawa 1970, FWS, rozdz. 6.

lltM