DSCN1978 (2)

170  Eugeniusz Moezuk

oznaczało, że w badaniach uczestniczyć będzie około 600 osób. Ze względu na sporą populację badawczą, ustalono maksymalny błąd na poziomie 4%, przy współczynniku ufności 0,95.

Wśród zmiennych, które stanowiły podstawę doboru populacji były: płeć, miejsce zamieszkania, wiek oraz wykształcenie, jedną z ważniejszych zmiennych niezależnych jest płeć respondentów. W związku z tym w badaniach uczestniczyło 51,8% kobiet oraz 48,2 mężczyzn. Kolejną zmienną jest miejsce zamieszkania, w podziale na miasto i wieś, przy czym podział ten jest całkowicie umowny, gdyż część badań prowadzona była w takich częściach miasta, które niedawno zostały przyłączone do Tarnobrzega, a które wcześniej były wsiami. Analiza pokazała, że 77,7% respondentów zamieszkuje miasto, a 22^ł% wieś. Kolejną zmienną, jest wiek respondentów. Dane pokazały, że najliczniej reprezentowani byli respondenci w wieku 45-54 lata, w drugiej kolejności w wieku powyżej 55 lat, następnie 35-44 lata, następnie 25-34 oraz 18-24 lata. Jeśli chodzi o wykształcenie respondentów, to najliczniejszą grupę stanowią respondenci mający wykształcenie średnie - 44,0%, zasadnicze zawodowe -24,2% wyższe - 17,3% oraz podstawowe - 14,5%.

Na koniec należy dodać, że objętość niniejszego artykułu nie pozwala na dogłębne dokonanie analiz szczegółowych, a więc niniejsza analiza będzie pozbawiona odniesień korelacyjnych. Stanie się to udziałem odrębnej publikacji.

4. POSTRZEGANIE BEZPIECZEŃSTWA PRZEZ MIESZKAŃCÓW TARNOBRZEGA

Wiedząc, że społeczne poczucie bezpieczeństwa jest stanem psychiki lub świadomości, wywołanym postrzeganiem pewnych zjawisk społecznych jako bezpiecznych, można stwierdzić, że każdy mieszkaniec społeczności lokalnej, w określony sposób postrzega dane bezpieczeństwo. W związku z tym, prowadząc badania założono, że jednym z pytań badawczych będzie to, jak badani mieszkańcy Tarnobrzega, postrzegają bezpieczeństwo lokalne.

Na początek, aby dowiedzieć się, czy istnieje różnica, między obawami że można stać się ofiarą przestępstwa, a obawami, że można stać się ofiarą przestępstwa w miejscu zamieszkania, zapytano o to respondentów i porównano dane. Rozkład odpowiedzi na to pytanie przedstawia tabela 1.

Na podstawie danych zawartych w tabeli stwierdzić można, że około 48% respondentów obawia się lub bardzo obawia się, że może stać się ofiarami przestępstwa. Nie obawia się 40% respondentów, prawie 12% nie ma w tym zakresie zdania. Z kolei, około 35% respondentów obawia się lub bardzo obawia się, że może stać się ofiarą przestępstwa w miejscu zamieszkania. Nie obawia się 54% respondentów, prawie 12% nie ma w tym zakresie zdania. Dostrzec, zatem można znaczącą różnicę w postrzeganiu bezpieczeństwa, która to różnica jest wyraźnie .na korzyść' bezpieczeństwa w miejscu zamieszkania.