DSCN2330

680 J. ANDRZEJEWSKI. MIAZGA

piero we wrześniu roku następnego napisałem zatrzymany wówczas przez cenzurę Lament papierowej głowy i dopiero w styczniu 1954 nie zgodziłem się na wyjazd do Szczecina, gdzie miałem zostać wybrany delegatem na Zjazd Partii. Powoli, prawie po omacku odzyskiwałem wolność. Lecz cokolwiek działo się później, źródła moich decyzji i kroków sięgają do tamtego wieczoru, kiedy omdlałem owładnięty sakralną grozą i strachem świętokradcy. W sensie pedagogicznym byl to dobry wieczór ".

sobota, 27 czerwca

Janusz dostał się do Liceum Księgarskiego. W poniedziałek ma jechać nad morze, do Janków A.⁶¹ Charakterystyczne: na dostaniu się do liceum bardzo mu zależało, denerwował się okropnie, lecz teraz, gdy się dowiedział, że wyjazd jego przyjaciela Waldka napotyka na pewne trudności—przygnębienie Janusza z powodu tego zawodu wydaje się nieporównanie większe od radości ze zdanych pomyślnie egzaminów.

Gdy na wadze złożone zostają wiedza i zwątpienie - szala ze zwątpieniem jest cięższa: pragnienie waży więcej niż jego realizacja, lecz gdy szala rozpaczy wznosi się ku górze - szala z nadzieją powinna być bardzo ciężka.

12

Halina Ferens-Czaplicka u matki, w jej mieszkaniu na osiedlu mariensztackim, pierwszym (jeszcze w 1949) warszawskim osiedlu mieszkaniowym wybudowanym po wojnie, więc

⁶⁷ Osoby nie rozpoznane.

dzisiaj bardzo już staroświeckim, z mieszkaniami ciasnymi i dość mrocznymi, zwłaszcza gdy mieszczą się na parterze, jak dwupokojowe mieszkanie Emilii Czaplickiej.

Emilia pokazuje córce trochę już podniszczony zeszyt, złożony z pięciu kartek grubego, czerpanego, kremowego papieru i okładki z kremowego kartonu, związanych zielonym kordon-kiem. Na zewnętrznej stronie okładki dedykacja niebieskim atramentem: „Miłej Joasi Perłowskiej ofiarowuje w dniu imienin Krzysztof Czaplicki”. Na pierwszej, nie numerowanej kartce -imięi nazwisko autora, tytuł tomiku: 3 wiersze, a u dołu stronicy: „1942. Wydano w 1 egzemplarzu na papierze czerpanym. Przepisał autor”.

Ten zeszycik sprzed lat prawie trzydziestu Emilia Czaplicka otrzymała przed paroma dniami wraz z listem od Joanny Gol-de, w którym dawna Joasia Perłowska pisze, że przez długie lata przechowywała tę pamiątkę po Krzysiu, z którym kolegowała na tajnych kompletach uniwersyteckich, teraz jednak, gdy okoliczności zmuszają ją do wyjazdu na stałe z Polski, uważa, że zeszycik powinien pozostać w kraju, przekazuje go zatem matce poety.

W pewnym momencie Emilia: wiesz, Halinko, ja już nie pamiętam twarzy Krzysia, pamiętam go tylko z fotografii... i głosu jego nie słyszę.

13

Podwieczorek u Panków, ale podwieczorek tylko z nazwy, ponieważ Pankowa, chcąc upłynnić bodaj część zapasów przygotowanych na przyjęcie, podała tartinki i alkohol. Oboje starzy, Monika oraz brat Zofii Pankowej, prałat Stanisław