DSCN2466

112

Stanisław Pieprzny

ustroju m.st. Warszawy. Zgodnie z ustawą z 15 marca 2002 r. o ustroju miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. Nr 41, poz. 361 z późn. zm.) Warszawa przestała być związkiem komunalnym z gminą Warszawa Centrum podzieloną na dzielnice, a stała się gminą mającą status miasta na prawach powiatu. Dotychczasowe gminy wchodzące w skład związku komunalnego stały się dzielnicami m.st Warszawy.

Komendanta Stołecznego Policji powołuje i odwołuje minister właściwy do spraw wewnętrznych na wniosek Komendanta Głównego Policji, złożony po zasięgnięciu opinii wojewody oraz opinii Prezydenta m.st Warszawy lub po upływie 14 dni od dnia przedstawienia wniosku o wydanie opinii. Komendanta rejonowego powołuje i odwołuje Komendant Stołeczny Policji, po zasięgnięciu opinii Prezydenta m.st. Warszawy, a komendanta komisariatu -komendant rejonowy, również po zasięgnięciu opinii Prezydenta m.st. Warszawy. Tryb powoływania i odwoływania na stanowiska zastępców jest taki sam jak w przypadku komendanta wojewódzkiego czy powiatowego.

Rozwiązaniem, nieznanym w okresie od 1990 r. do 1998 r., jest możliwość tworzenia rewirów dzielnicowych oraz na terenach wiejskich posterunków jako jednostek organizacyjnych Policji. Organem uprawnionym do ich tworzenia jest komendant powiatowy (miejski) Policji na zasadach określonych przez Komendanta Głównego Policji (art. 8a). Jakkolwiek jest to rozwiązanie nowe w ustawie o Policji, to instytucja dzielnicowych była już znana w okresie wcześniejszym.

Kierownika rewiru (ustawa nie używa tu określenia dzielnicowego, mimo że jednostka organizacyjna nazwana jest rewirem dzielnicowych) oraz kierownika posterunku mianuje i zwalnia ze stanowiska komendant powiatowy (miejski) Policji, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza lub prezydenta miasta), chyba że do wyrażenia opinii w tej sprawie upoważniony został organ wykonawczy jednostki pomocniczej gminy. Status prawny kierownika rewiru oraz kierownika posterunku nie jest jednoznaczny. Przede wszystkim zauważyć należy, że kierownik rewiru jest mianowany, a nie powoływany. Nie wiadomo, czy jest to uchybienie ustawodawcy (tak jak w pierwotnym brzmieniu ustawy, do czasu jej zmiany w 1995 r., komendanci byli mianowani, a nie powoływani) czy też regulacja zamierzona. Jak oceniać zatem to mianowanie, czy jako akt inwestytury czy też jako stosunek służbowy na określonym stanowisku (policjant jest i tak mianowanym funkcjonariuszem). Nasuwają się też i inne wątpliwości: czy rzeczywiście uprawnionym do mianowania powinien być komendant powiatowy, a nie komendant komisariatu, - w sytuacji gdy wymagana jest opinia wójta albo sołtysa, czy kierownik rewiru (posterunku) to tylko określone stanowisko służbowe tak jak np. naczelnik wydziału, czy też jest to organ administracji (Policji), czy rewiry (posterunki) są jednoosobowe, składające się tylko z kierowników, czy też pełnią w nich służbę i inni policjan-ci?^a. Ustawa w ust. 3 określa zadania kierownika rewiru oraz kierownika po-

^w S. Pieprzny, Policja. Organizacja..s. 48 i n.