DSCN2483 (2)

130 Andrzej Przemyski. Mariusz Reg

postępowania karnego, wstępna lustracja lub penetracja miejsca wykonywania czynności procesowych także nie znajduje wyraźnego oparcia w normach procedury karnej. W przypadku czynności operacyjno-rozpoznawczych obowiązująca ustawa o Policji ogranicza się do niekiedy zbyt ogólnikowych regulacji dotyczących korzystania z pomocy informatorów, stosowania tzw. tajnych technicznych środków inwigilacyjnych, niejawnego nadzoru nad przemieszczaniem lub obrotem przedmiotami przestępstwa oraz dokonywania tzw. zakupu kontrolowanego.

Wprawdzie Komendant Główny Policji jest uprawniony (art 7 ust 1 pkt 2 ustawy o Policji z 1990 r.) do określania metod i form wykonywania zadań przez poszczególne służby policyjne, ale dla uzyskania gwarancji zachowania niezbędnego standardu w tym względzie pożądane jest ustawowe zamknięcie ram dopuszczalności.

W proponowanym rozwiązaniu należy określić na czym mają polegać poszczególne rodzaje czynności policyjnych. W ten sposób działalność Policji staje się dla obywateli w pełni przejrzysta. Przepisy te dają obywatelom gwarancję czego mogą się po Policji spodziewać i czego mogą od Policji wymagać.

Proponuje się nowy przepis, po części wzorowany na prawie policyjnym II Rzeczpospolitej, wprowadzający ogólny kontratyp obejmujący skutki działania policjanta w ramach przewidzianych prawem uprawnień i obowiązków. Taki kontratyp jest niezbędny, jeśli zważyć, że policjanci egzekwując prawo muszą stosować różne środki (nie tylko przymusu), jako niezbędny instrument skuteczności ochrony policyjnej. Zastosowanie tych środków w wielu przypadkach jest od strony przedmiotowej zbieżne z niedozwoloną generalnie przemocą wobec osób lub naruszaniem innych ich dóbr chronionych prawem.

Zdefiniowanie omawianego kontra typu pozwoli na odróżnienie, kiedy przemoc służy prawu i jest elementem prawa, kiedy zaś stanowi naruszenie prawa.

Konsekwencją tego przepisu jest wprowadzenie prawa do popełnienia błędu, jeśli w trakcie podejmowania prawem przewidzianych czynności policyjnych, policjant nie był w stanie (choćby ze względu na dynamikę sytuacji) w pełni ocenić wszystkich okoliczności mogących stanowić o ewentualnym wypełnieniu przesłanek czynu zabronionego.

Podobne uwagi należy odnieść do kwestii związanych z posiadaniem lub przechowywaniem przez policjanta przedmiotów uzyskanych w wyniku czynności służbowych, których posiadanie jest zabronione, jeżeli jest to niezbędne do realizacji czynności służbowych.

Do zakresu dotychczasowych uprawnień Policji proponuje się dodać też:

-    brakujące dotąd materialne przesłanki legitymowania;

-    uprawnienie niezbędne do wywiązania się Policji z zadania polegającego na udzielaniu pomocy ludziom znajdującym się w sytuacji osobistego niebezpieczeństwa - nazywane w przepisach policyjnych innych państw .zatrzymaniem opiekuńczym");

-    uprawnienie do używanie sygnałów pojazdu uprzywilejowanego także poza przypadkami przewidzianymi w prawic o ruchu drogowym;