DSCN6079 (3)

on już fundamenty wykonalne, a więc co najmniej zewnętrzny zarys budowli był rzeczą ustaloną ^M. Wątpliwości wzbudzał przekrój poprzeczny: wysokość sklepień, filarów, sprawa ewentualnych przypór lub innego typu wzmocnień, prawdopodobnie również wewinętrzny podział na nawy. Z wahań, jakim przez szereg lat ulegało rozwiązanie (tych problemów (mimo istnienia fundamentów), Ackermann wyprowadza argument przeciw twierdzeniu Viollet-le--dDuca o konstrukcyjnej motywacji każdego elementu w architekturze gotyckiej. Dla niniejszego omówienia ważniejsze są te fragmenty dyskusji architektów, z których wynikają informacje o stosowaniu reguł geometrycznych.

Najwcześniejszym rysunkiem na temat planu i przekroju równocześnie budowanej i projektowanej katedry jest pochodzący z okresu pobytu Nicolas de Bonaventure w Mediolanie szkic bolońskiego architekta Antonio di Vicen-zo Franki⁴⁰ doszukuje isię tam kompozycji przekroju ad ąuadratum, tzn. że szerokość budynku równałaby się jego wysokości, ale nie jest to oczywiste. Nie wiem natomiast z czyjej ręki pochodzi na tymże szkicu wpisany w plan katedry, w plan jej korpusu, rysunek kwadratury; nie wspominają o nim znane mi opracowania. Do sprawy tej powrócę przy omawianiu rysunku Cesariana.

³⁹    Ibidem s. 87. „The essential lines of the founda-tions were established before the ąuestion of foreign advisers came under consideration”.

⁴⁰    P. Franki, o. c., s. 63.

Ryc. 12. Antonio di V i-cencenzo. Szkic planu i przekroju katedry mediolańskiej. (Wg P. Franki, The Cothic..„ o. C-, il. li)