DSCN6363 (2)

184 Z POGRANICZA

nie wziąć udział w seminarium. Ale najlepiej to w spokoju i bez zaangażowania posłuchać siebie.

5. Dla skołowanych, o których nie wspominałem. Reiki to nie metoda uzdrawia* nia. Nie obawiajcie się, że po Reiki będziecie musieli zająć się uzdrawianiem, a to was nie interesuje. Po Reiki możecie robić wszystko, od wbijania gwoździ po czynienie cudów. Tyle, że doskonalej. Będziecie wtedyjak ów dzięcioł z motta książki: waU dziobem w drzewo, ale wie co robi l robi to dobrze, nie robiąc sobie przy tym krzywdy.

Ilekroć utrącam od ludzi, wracam głupszy.

Seneka

Gdy się uważnie przyjrzeć rozwojowi Reiki i sposobom nauczania, to jedyne skoja-rzenicjakic mi przychodzi do głowy to głuchy telefon.]ak wiadomo Reikijest nauczane w tzw. tradycji ustnej. To, że od pewnego czasu pojawiają się książki na te tematy, tojeszcze nie zmienia sprawy, gdyż są tojedynie materiały dodatkowe, pomocnicze. Generalnie Jest to ustny sposób przekazywania i nauczania. Dla mniejesljasne, że niektóre z elementów Reiki takie być muszą, bo po prostu nie da się ich zapisać. Szkodajednak, że tę zasadę stosuje się do wszystkich zagadnień związanych z Reiki. Gdyby postępowano inaczej, to dzisiaj nie notowalibyśmy tylu rozbieżności w takich elementach Reiki Jak np. historia, sposoby nauczania i inicjowania. Właśnie one zmieniały się takjak w głuchym telefonie, gdzie informacja początkowa i końcowa nie muszą być Jednakowe, choć osobie przekazującej wydaje się, że przekazuje ją poprawnie. A jednak, jak uczy życie, nie jest to wcale takie oczywiste, że to co na początku i na końcu jest takie same. Wynika to z tego, że informacja przechodzi przez różnorodne filtry indywidualizmu człowieka, takie jak pycha, /zrozumiałość, skleroza, tumiwisizm, niefrasobliwość, i wiele innych. Dodatkowo wpływ tych cech nawarstwia problem w kolejnych ogniwach przekazu, trafia na słabości i niekiedy perfidie ludzkie. A efekty są takie,jak wielokrotnie można zaobserwować. |

Na początek zajmijmy się historią Reiki. Omawiałemjąjuż w innym rozdziale, ale lam zająłem się nią tak, by z grubsza pokazać, skąd się Reiki wzięło. Oczywiście wycisnąłem z niej nadmiar elementów, bo w swojej książce nie chcę dublowaćseminariów.

W trakcie pisania rozdziału o historii Reiki chciałem podaćjąjak najrzetelniej i Jednocześnie podać tylko wiarygodne fakty. Próbowałem więc skonfrontować ze sobą kilka źródeł. Wziąłem pod uwagę przede wszystkim swoją wyuczoną wiedzę na ten temat i Już tu zaczęły się schody, bo mając kontakt z wieloma Mistrzami zauważyłem Inny sposób podawania tych samych faktów. Wydawałoby się oczywi-sic, że te same fakty powinny być takie same. A jednak się różniły. Dorzuciłem więc do znanych ml także historie przeczytane w dostępnych książkach. To tylko pogłębiło rozgardiasz.

Czego tam nie było? Podawano wiele rozbieżnych faktów, z których przytoczę tylko niektóre:

•    Mikao Usui raz był mnichem buddyjskim, zaś Innym razem mnichem chrześcijańskim.

•    M. Usui po znalezieniu odpowiedzi na temat Reiki zorganizował spotkanie swoich byłych uczniów w taki sposób, żeby eliminować zapaleńców I niedojrzałych. W innej wersji chadzał ze świecą po ulicach i w ten sposób czekał aż zainteresowani dotrą do niego.

•    M. Usui zmarł w niewiadomym roku, w innym przypadku wskazano rok 1926, a nawet umiejscowiono ten fakt w łatach czterdziestych.

•    Sukcesorem Reiki po M. Usui jest Ch. Hayashi, ale innym razem jest to mistrz Ushlda. ^{t i}

•    Ch. Hayashi raz popełnił rytualne samobójstwo (harakiri), a innym razem odszedł zgodnie ze swoją duchową potrzebą, w wybranym przez siebie momencie.

•    H.Takata miała 21 uczniów, innym razem 22.

•    WJedneJ wersji H.Takata uważała Ph. Lei Furumolo za swoją następczynię, według Innych nie pozostawiła żadnych wskazówek i sugestii.

•    Jedni uważają Ph. Lei Furumoto za spadkobierczynię i jedyną Wielką Mistrzynię Reiki, w innych przypadkach są różni następcy H. Takaty, a Wielkich Mistrzów jest wielu.

Nie będę wielu z takich faktów korygował. Nie są one na tyle warte, by się nimi przejmować. Nie wpływają one na sposób szkolenia I przekazu. Dlatego teżjedynie ruszyłem problem, pokazującjakie skutki przynosi ustny przekaz nawet w tak banał-nych sprawach jak istnienie trochę oczywistych faktów. Innymi faktami spośród wymienionych i nie wymienionych powyżej zajmę się w dalszej części rozdziału.

Problem przekłamań w historii Reiki pozostawiam więc otwartym dla poszukiwaczy prawdziwej historii. Widać problem ów zastanawiał nie tylko mnie, bo rzeczywiście znalazło się wielu takich poszukiwaczy, którzy wzięli sobie za honor wyprostować meandry skrzywień, tego co było naprawdę. Próbują oni analizować różne skądinąd fakty, docierać do miejsc związanych z wędrówką M. Usui, przeglądać te same co M. Usui księgozbiory i współczesne mu materiały pisane. Wydaje się, że niektórym się udało odkręcić niektóre niejasności. Cojakiś czas w obiegu oficjalnym (księgarnie, Internet) pojawiają się pojedyncze pozycje ukazujące omawiany problem z próbą korekty faktów. I chociaż sprawy te są poza moimi zainteresowaniami, to chwała autorom tych badań. Zauważyłem bowiem, że pod ich wpływem niektórzy Mistrzowie korygują swoje dotychczasowe poglądy i zaczynają podawać fakty w nowym brzmieniu.