DSCN6958

172_

172_

Podaj rączkę, białoruna,

Niech nie mówią, żem ja umarł.

1111

U trumniarza na wystawie W srebrnym gaju cię postawię,

Na drewnianej, twardej łączce,

Z papierową lilią w rączce.

Staną gapie za szybami,

A ty ruszaj skrzydełkami,

A ty stukaj sztywną nóżką,

Zatracona moja duszko!

Julian Tuwim Przy okr4głym stole

Du holde Kunst, in winiet grauen Stunden.

Pieśń Szuberta

A może byśmy tak, jedyna,

Wpadli na dzień do Tomaszowa?

Może tam jeszcze zmierzchem złotym Ta sama cisza trwa wrześniowa...

W tym białym domu, w tym pokoju,

Gdzie cudze meble postawiono,

Musimy skończyć naszą dawną Rozmowę smutnie nie skończoną.

Do dzisiaj przy okrągłym stole Siedzimy martwo, jak zaklęci Kto odczaruje nas? Kto wyrwie Z nieubłaganej niepamięci?

p°^wiadasz

m^{c m} --marona-

^•■“^oeroM'

i i*** _

J0^U . .

Icł&ie'

. _m postawiłem,

l^SUf rozmowa,

SU--1 przeklinałem:

'^kf_h£S“^lWi?c,at'^,B"

_hl*<i<,».‘“P^okói“^ar⁷

^T“jSt<w»^k“^en>i?r

¹⁾⁰ ludzie cudze meble

„mci® «*y^stko - “f“ ^z”“’^io!

««octa trwa wymowa...

fiec może byśmy tak, najmilsza, Wpadli na dzień do Tomaszowa. ...

. „oirzenie® ^sP^,ewam:

j *^ciłZ *« i serce pęka!

- fcoKk*. «iii: mnie żegnasz,

„ nie ®w

’DthaldeKmst, m wieuid graueti Stssntlen.. — Przychylna Sztuko, w ■*k. - Pte£ń Schuberta.

wielu szarych godzt-