DSCN6959

174

Julian Tuwim Zycie moje

Krwi, snów, mknień, żądz.

Gór, chmur, drżeń, zórz,

Łez, chwil, róż, słońc,

Łkań, gwiazd, gróz, mórz--!

O, życie moje!

O, życie moje!

Bierz, gub, trwoń, trać,

W lot, w śmiech, w gniew, w szał! Żyć! śnić! drżeć! łkać!

Mknij, leć, pędź, w cwał!

O — życie moje!!

O — życie moje!!

Ból? Śmierć? Tak, tak!

Wiem, wiem: czar złud!

Nic, nic! Dzień — ptak!

W pęd! w lot! w wir! w cud!

O życie, życie moje!

Krzysztof Kamil Baczyński

[Niebo złote...]

Niebo złote ci otworzę, w którym ciszy biała nić jak ogromny dźwięków orzech, który pęknie, aby żyć zielonymi listeczkami, śpiewem jezior, zmierzchu graniem, aż ukaże jądro mleczne ptasi świt.

prf^^S* ^ina wszystko ^ *Z£*^{/Pf Z}-<n serduszka listków,

fu^ buf²’ 1 ,

*^b*^f*Łwsi«^ry^sp

r 1    • mi z tych OCZU

|Hgp*

P^Jmień czas kaleki,

Je°° °^>by płaszczem rzeki,

^■fwłosówpył^b‘^lewny’

SSę-w*

czarny Pr-

15 VI43

Czesław Miłosz

Walc

Już lustra dźwięk walca powoli obraca I świecznik kołując odpływa w głąb sal.

I patrz: sto świeczników we mgłach się zatacza, Sto luster odbija snujący się bal.

I pyły różowe jak płatki jabłoni,

I skry, słoneczniki chwiejących się trąb.

Rozpięte szeroko jak krzyże w agonii

Szkło ramion, czerń ramion, biel ramion i rąk.