DSCN6978 (2)

Def. POSTAWA PRAWIDŁOWA wg prof. Degi: jest to sposób trzymania się człowieka w

pozycji pionowej = sylwetka; it. indywidualna cecha człowieka.

Indywidualny rodzaj postawy ciała zależy od:

-    rasy. typu somatycznego, płci. wieku ( czynniki na które nie mamy wpływu ).

-    trybu życia, rodzaju pracy, pory dnia. zmęczenia.

Postawę cechuje duży zakres zmienności czynnościowej, podlega świadomemu kontrolowaniu; wpływ ma na nią także stan psychiczny.

PODZIAŁ:

• Zależnie od typu somatycznego:

gruby, tzw. pyknik (brzuch lekko wystający, zwiększona lordoza lędźwiowa), muskularny,

asteniczny (lekko okrągłe plecy).

• WIEK

Postawa człowieka zmienia się w ciągu całego życia.

Postawa stabilizuje się i ma warunki osiągnąć prawidłową formę po ukończeniu wzrostu struktury podporowej, jaką jest kościec ( 18-20 r.ź ) i pełnego rozwoju siły mięśniowej.

Cechy ogólne. przyjmowane za zasadnicze dla postawy uważanej za prawidłowa:

( człowiek oglądany z profilu w swobodnej pozycji stojącej )

głowa nie powinna być wysunięta do przodu, lecz znajdować się ponad kręgosłupem.

barki nie są wysunięte do przodu.

łopatki przylegają do klatki piersiowej, nie odstają.

wystawanie brzuch zależy od typu somatycznego ( nie powinno być jednak nigdy zbyt wielkie),

pion spuszczony z zewnętrznego otworu słuchowego powinien przechodzić przez staw barkowy, biodrowy, nieco do

przodu od stawów kolanowych i skokowych oraz przez środek stóp,

rzepki są zwrócone do przodu,

stopy o prawidłowo wykształconym sklepieniu podłużnym i poprzecznym.

Prawidłowo ukształtowana postawa zależy od: prawidłowo ukształtowanego układu kostno - więzadłowego, dobrze rozwiniętego i wydolnego układu mięśniowego.

sprawnie działającego układu nerwowego (od jego rozwoju zależy wykształcenie i rozwinięcie prawidłowego odruchu postawy).

Prawidłowa postawa ciała jest takim układem poszczególnych odcinków ciała nie dotkniętych zmianami patologicznymi, który:

zapewnia optymalne zrównoważenie i stabilność ciała, wymaga minimalnego wysiłku mięśniowego, zapewnia dużą wydolność statyczno-dynamiczną,

stwarza warunki do właściwego ułożenia i działania narządów wewnętrznych.

W warunkach prawidłowych w rzucie przednio-tylnym miednica jest ustawiona poziomo, a kręgosłup jest prosty.

W rzucie bocznym miednica jest pochylona do przodu, co powoduje podobne pochylenie części krzyżowej kręgosłupa. W części lędźwiowej kręgosłup wygina się do przodu ( lordoza lędźwiowa), w części piersiowej do tyłu ( kifoza piersiowa), w części tylnej znowu do przodu ( lordoza szyjna ).

ONTOGENEZA

Po urodzeniu pozycja noworodka zmienia się powoli, następuje stopniowe prostowanie się (bierne rozciąganie jest szkodliwe, zwłaszcza dla stawów biodrowych!).

Z chwilą gdy dziecko jest zdolne obrócić się na brzuszek i zaczyna czynnie unosić głowę, wykształca się wygięcie szyjne kręgosłupa, wypukłością zwrócone do przodu -> lordoza szyjna. Gdy dziecko zaczyna siadać i przyjmuje pozycję stojącą -> lordoza lędźwiowa.

W miarę dorastania dziecka stopniowo rozwijają się wygięcia przednio-tylne kręgosłupa i dopiero w 18-20 rż. osiąga ono postawę uznaną za prawidłową dla dorosłego człowieka.

W okresie starzenia się, na skutek powstawania zmian wstecznych (zwłaszcza zwyrodnieniowych) w stawach kręgosłupa i kkd, postawa zmienia się: zwiększa się kifoza piersiowa, głowa wysuwa się do przodu, kkd ustawiają się w zgięciu w stawach biodrowych i kolanowych.

POSTAWA WADLIWA - odchylenie od ogólnie przyjętych cech prawidłowej postawy ciała. RUCHOMOŚĆ KRĘGOSŁUPA, zależy od:

chrząstek włóknistych międzykręgowych, aparatu więzadłowego. mięśni kręgosłupa.

1