DSCN6985

GS&mę dimiymm obazącz.

—Jakby łeb ziemi sa mnie rpadŁ

Czesław Miłosz W świętych sadzawkach

W świętych sadzawkach jot tylko woda.

Wiem, bo kapałem aę w nich.

Bupswie rzeźbieni w drzewie i kości nie odzywają Wiem, bo błagałem kh.

W święty di księgach Wschodu nie ma nic prócz iłów. Wiem, bo zaglądałem do nich.

Kabir mówi tylko o tym, co sam przeżyt To, czego nie przeżyłeś, nie jest prawdziwe.

Czesław Miłosz Oda do ptaka

O złożony.

O nieświadomy.

Trzymający za sobą dłonie pierzaste. Wsparty aa skokach z szarego jaszczura, Na cybernetycznych rękawicach,

Które imają, czego dotkną.

Qń»i|n'iłiiii^| ‘n i O *i(kszy niż

ftaepńć konwalii, oko łzczypwŁi w trawie Roje od obrotu ziełotK>łiołeiowych słońc,

Nk noc w galeriach z dwojgiem świateł mrówki Ipfaktyka w jejoek,

Zaiste. równa każdej innej.

ha wolą, bez woii

KuiyMesz sę na gałęzi nad jeziorami powietrza,

Gdzie pałace zatopione, wieże liści.

Tamy do lądowań między lirą cienia.

Pochylasz się wezwany i rozważam chwilę,

Kiedy stopa zwalnia uchwyt, wyciąga się ramię. Chwieje się miejsce, gdzie byłeś, t v w link kryształu Unosisz swoje ciepłe i bijące serce.

0    niczemu niepodobny, obojętny Na dźwięk pta, pteron, fvgk, brtL Poza nazwą, bez nazwy,

Ruch nienaganny w ogromnym bursztynie. Abym pojął w biciu skrzydeł, co mnk dzieli Od rzeczy, kiórym co dzień nadaję imiona,

1    od mojej postaci pionowej,

Choć przedhiża siebie do zenitu.

Ale dziób twój półotwarty zawsze ze mną. Jego wnętrze tak cielesne i miłosne.

Że na karku włos mi jeży drżenie Pokrewieństwa i twojej ekstazy.

Wtedy czekam w sieni po południu.

Widzę usta koło lwów mosiężnych

1 dotykam obnażoną ręki

Pod zapadłem krynicy i dzwonów.