DSCN7353 (2)

52 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

Widać, że synom kraj wolny zostawił,

I siebie wsławił.

Wyżej na owych ojcach bogobojnych ³⁰ Kłębią się dała w rzutach niespokojnych,

Jak na wędrowcach, co zmylili drogę,

Znać na nich trwogę.

Jedni z nich troską zadumani leżą,

Drudzy w rozpaczy miecz złamany dzierżą,

³⁵ A inni zdrajców osypani trądem,

Straszą się sądem.

A prócz tych, Panie, co śpią w ziemi zmierzchu, O! ileż trupów tu, na samym wierzchu!

A wszystkie w Niebo patrząc znaną twarzą,

⁴⁰ Ach! o nas marzą...

Sercem i ręką naszą obwiązani,

Teraz, o Panie, leżą przepasani Przez szyję siną pręgą, a przez łono Pręgą czerwoną.

⁴⁵ I jako słudzy Twoi w dawnej Romie Z pieśnią stawali na płonącym łomie,

I na świadectwo Twojej wiecznej prawdy Gerpieli zawdy;

Tako i nasi bracia, wielki Boże!

⁵⁰ Jak na spoczynek szli na krwawe loże,

W CZEŚĆ UMARŁYM

w. 36 Straszą się sądem — boją się sądu.

w. 45 słudzy Twoi a dawnej Romie — pierwsi chrześcijanie.

k

A strasznym bólem pokurczone wargi,

Nie miały skargi.

Panie! toż wszystkie ojców naszych winy Już śmiercią swoją okupiły syny!

⁵⁵ Panie! Tyś musiał zmarłych poczet cały Wziąć już do chwały.

A jeśliś naszą pokutę żałobną

Dotąd nie skończył — daj nam śmierć podobną;

Ale nam powiedz: „Do ofiarnej katni “ Idźcie ostatni/”

Ale nam powiedz: „Was umieszczę to chwale,

Kraj wasz ku morzom rozścielę wspaniale,

A dzieci wasze do jednego stołu Sproszę pospołu!”

⁶⁵ Cześć, cześć i chwała niech będzie popiołom,

W proch, w proch, w pokorę giąć się naszym czołom, W jęk, w łzę rozlewać to nasze wołanie Do Ciebie, Panie!

MODLITWA WIĘŹNIA

Mówią, o Panie, żeś mię upokorzył,

A Tyś mi zasług i chwały przysporzył; Mówią, o Panie, żeś Ty na mnie gniewny, Że twardy grzesznik Twoje gromy kuszę,

w. 59 katnia (neolog.) — katownia, miejsce zadawania katuszy, w. 61-64 Nawiązanie do Apokalipsy św. Jana VII 16-17 i XIX 9: „Błogosławieni, którzy są wezwani na ucztę godów Baranka”.