DSCN7333 (3)

14 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

I milszą mi była od pamięci czynu,

¹⁰ Żem sztandar zatykał na murach Semlinu.

I milszą mi była niż koń mój cisa wy, Towarzysz wyprawy i wspólnik mej sławy,

I milszą mi była... gdzież puchar mój złoty? Czy wina zabrakło? — przez piekło i grzmoty!

³³ Trzy beczki z piwnicy wytoczcie, hajducy!...

0    biali śpiewacy! Bojana prawnucy!

Dlaczegóż pieśń wasza z ust klątwę wystrasza? Ach! ona tym była, czym dla mnie pieśń wasza.

1    miah w swym oku ta dziewica grecka ³⁰ Powagę królowej i niewinność dziecka,

Toż przy niej wszelakiej pozbyłem się pychy I byłem jak dziecko pobożny i cichy.

I próżno pod oknem rżał koń mój bojowy,

Jam z białej jej piersi nie podniósł już głowy,

³⁵ I próżno miecz do mnie migotał ze ściany,

Jam dłoni nie zerwał od szyi kochanej.

Bo ja ją tęczowym otoczyłem kołem,

A ona mi była mym stróżem-aniołem.

Bo ja ją z haremu uniosłem pod burką,

* A ona mi była... ha, była jaszczurką!

I dotąd po szyi, po piersi pełzała,

Dopokąd mi serca nie wygryzła z ciała.

w. 20 SemBn — Zemun. stara twierdza przy ujściu Sawy do Dunaju w. 26 Apostrofa do siwowłosych bratków, potomków Bojana, śpiewaka-poety ze Siwa 0 wypruwają Igorm.

Więc z drugim... ha, piekło! — krew grać mi zaczyna — Kindżała i wroga! Kindżała — lub wina!

⁴⁵ Raz sprosił na ucztę mnie towarzysz broni,

Na ucztę weselną — więc jadę w sto koni,

A w zamku, co hardo Dunajem potrąca,

Zostało sług kilku i ona — płacząca.

I ona, co czarnym osłonięta szalem ⁵⁰ Na baszcie się wiała tęsknotą i żalem,

Jak sztandar żałobny nad miastem wymarłem... Więc skryłem oblicze i konia poparłem.

Lecz gdym się z bratami za stołem rozłożył,

To we mnie na nowo burzliwy duch ożył;

⁵⁵ Minęło dni wiele — przy śpiewie i winie Jam marzył o bojach, a mniej o dziewczynie.

Do nocy nasz okrzyk rozlegał się echem,

Wtem stary mój sługa nadleciał z pośpiechem I szepnął mi słowo i jedno, i drugie...

⁶⁰ Jak wściekły skoczyłem i zabiłem sługę...

I zbiegłem w podwórzec, i dopadłem konia — Świat mglił się przede mną, a łasy i błonia Migały w mym oku zjawiskiem znikomem;

Nim gwiazdy pobladły, stanąłem przed domem.

“ Kolanem i pięścią wybiłem podwoje —

Widzicie!— tam w kącie____ tam było ich dwoje...

Tam było ich dwoje splecionych uściskiem...

Ha! jam ich rozerwał kindżała połyskiem'