DSCN7332 (3)

12 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

Bo marzą, jak niegdyś stojąc przy kolumnach Z ojczystym zapadli się gmachem.

⁴⁰ A glosy jęczące zgruchotanych dzieci Aż dotąd piorunią im w uchu,

I żaden glos inny już ich nie doleci —

Więc za nich, o, zadzwoń, mój duchu:

Anioł-Pański...

⁴⁵ Gdy bóle rodzinne aż do dna wypieśnię A ciało pielgrzymką stargane boleśnie Do ciszy trumiennej się skłoni,

Jak dzisiaj, tak kiedyś w mej śmierci godzinie Niech fleci pacholę, niech łąką mgła płynie,

⁵⁰ Kościółek na pacierz niech dzwoni.

Ostatni błysk oka za słońcem wyprawię,

Ostatnią łzę stoczę ku ziemi,

Konając raz jeszcze kraj pobłogosławię I usty wyjąkam blademi:

Anioł-Pański...

Na krwawym puklerzu niech złożą mnie w trumnie! Wojenne me pieśni niech brzęczą w niej tłumnie Jak pszczoły w swym ulu spróchniałym;

Niech marzę, żem widział konając lud zbrojny,

⁴⁰ Zwycięstwem promienny, powagą spokojny,

Znów w gmachu zebrany wspaniałym.

Gdy hasłem pobożnym dzwon ozwie się z wieży,

Z dumania się mego ocucę,

I serce tak żywo jak dzisiaj uderzy,

^6S Jak dzisiaj pokornie zanucę:

Anioł-Pański

w. 38 marzą — śnią, we śnie przypominają sobie, w. 56 puk Itr z —— tarcza.

CZARNY SZAL (Na temat Puszkina)

I wy mnie pytacie z pijanym hałasem,

Co znaczy ten rdzawy mój kindżał za pasem?

Co znaczy, żem czarnym obwiązał się szalem, Gdzie z dawna krwi krople zastygły koralem?

⁵ I wy mnie pytacie? Ha, dobrze, Serbowie!

Lecz wprzódy niech wino zaszumi w mej głowie, Niech pieśni limików do reszty mnie zgłuszą, Bym treści słów moich nie pojął sam duszą.

Więc żywo, łimiku, po strunach puść palce,

¹⁰ Z pełnymi kielichy przystąpcie, służalec,

Niech jeden mi głowę podeprze wezgłowiem,

A teraz słuchajcie, Serbowie, co powiem.

I pieni się puchar, i lira już gędzie,

Ach, dotąd ja widzę jej piersi łabędzie,

¹⁵ I dotąd mi pachnie zwój czarnych warkoczy, Pod którym gwiazdami świeciły jej oczy!

Na zamku ją miałem — a byłem ja młody I lgnąłem tak do niej, jak czajka do wody,

CZARNY SZAL

Pierwodruk w: 'Biblioteka Zakładu Narodowego im. Ossolińskich* 1848, t. 1, z. 3, następnie w: Kwiaty bez woni, s. 120—124.

Tytuł wiersza Puszkina: Czomaja szal, w pierwodruku podtytuł: Pieśń mołdawska. W r. 1830 wiersz tłumaczył Antoni Edward Odyniec. Wersja Ujejskiego stanowi raczej wariacje na temat Puszkinowski.

w. 2 kindżał (z tur.) — broń biała, rodzaj długiego noża o obosiecznej głowni, z krótką rękojeścią.