DSCN7355 (2)

56 KORNEL UJEJSKI: WYBÓR POEZJI

MODLITWA OJCA PRZY CHRZCIE SYNA

Czarny kir biorę — dziecka jasne skronie Żałobnym znakiem pokutnika słonię,

Krzyż mu podkładam, z którym będzie chodził; I tak go niosę w świątyni przedsienia,

⁵ Bo oto w ziemi Twego potępienia Nowy niewolnik się zrodził!

Jam ojcem, Panie! a nad jego głową Wylewam skrycie łzę heraklitową,

Godzę go wcześnie z życia jego treścią;

¹⁰ O! bo kto wyjdzie z krainy żałoby,

Kto dzieckiem ujrzy ofiar świeże groby,

Ten już żyć musi — boleścią!

Gdybym mógł, Panie! ja bym mu za młodu Wy porał serce, co jest na kształt wrzodu,

¹⁵ A będzie chodził swobodnie, choć luźnie;

Bo ci szczęśliwi tylko w swym żywocie,

Co zapomnieli o sercu i cnocie...

O Panie, Panie! — ja bluźnię!!

O Panie, Panie! ciężka Twoja kara,

²⁰ Kiedy tak w duszę wkrada się niewiara,

Źe nawet ojciec niemowlę nią wita.

W skrusze i żalu przed Tobą upadam,

MODLITWA OJCA

Por. z wierszem Mickiewicza Do Matki Polki. w. 8 ha heraklitowa — łza Heraklita, filozofa greckiego (ok. 540-ok. 480 p.n.e.), którego światopogląd cechował głęboki pesymizm i odraza do świata; stąd ha heraklitowa — łza wylana nad złem świata.

Chciałbym się modlić, a sercem nie władam... Ciemno mi! — Panie, już świta!

²⁵ Oto ja Tobie przynoszę na ręku To dziecię moje, co jest pełne jęku,

I jakiejś wielkiej, tajemniczej trwogi;

Syn to człowieczy — a pół—anioł boski Zleciał na ziemię i jest pełen troski,

³⁰ Bo nie zna miejsca, ni drogi.

Więc mu krzyż Pański kładę do prawicy, Garść z naszej ziemi rzucam do chrzcielnicy, Imię tej ziemi na piersi mu piszę,

I oko jego obracam na słońce,

³⁵ Dwóch krzywych szabel skrzyżowałem końce, Na szablach dziecię kołyszę!

Chrzest się dopełnia! — O Panie! o Panie! Niechaj to dziecię w przyszłości powstanie • Obrońcą wiary, bohaterem, mężem!

⁴⁰ Za słońcem prawdy niechaj się kieruje,

Niech swą ojczyznę nad życie miłuje,

Niech ją wywalcza orężem!

Gdy ślubem ducha z Tobą się zaręczy, Niech śmiało stąpa przy wiary poręczy,

⁴⁵ Drogą, co przepaść ma tylko lub ciernie;

O Panie! dziecię miej moje na pieczy, Dozwól, niech ono cierniem się kaleczy, Lecz od przepaści chroń wiernie.

w. 35-36 Nawiązanie do staropolskiego obrządku chrzcin na szablach lub pod szablami, przywołania godnej i walecznej rycerskiej przyszłości chrzczonego dziecka.