DSCN8004 (2)

ROZDZIAŁ 14 • ODCINEK ST I ZAŁAMEK T

314

EKG STUDIUM

PRZYPADKÓW:

Przypadki EKG: Odcinek ST i załamek T

2

■■■■■■■i

EKG 14-1 Jak już w spominaliśmy, trudno jesi oddzielnie omawiać odcinek ST i załamek T. Z tego powodu w większości zapisów będziemy analizować I oba te elementy.

W tym rozdziale znajdziesz bardzo wiele zapisów. To dlatego, że dla większości osób uczących się elektrokardiografii odcinek ST (a czasem i zalamki T) jest najtrudniejszą częścią krzywej EKG. W wielu przypadkach różnica między normą i patologią jest niewielka i wymaga wprawnego oka. Próbowaliśmy wydedukować, w jaki sposób większość ekspertów nabiera wprawy w wychwytywaniu patologii. Odpowiedź jest chyba prosta. Jeżeli obejrzało się już wiele tysięcy zapisów, nietrudno zorientować się, kiedy ma się do czynienia z patologią. Wprowadzimy Cię na tę drogę, pokazując wiele przykładów różnych nieprawidłowości. Kiedy skończysz ten rozdział, wiele skorzystasz, jeśli jeszcze raz przeanalizujesz wszystkie EKG przedstawione do tego miejsca w książce.

W tym zapisie widać miseczkowate odcinki ST oraz wysokie, asymetryczne zalamki T. Zalamki T są wysokie, ale nie patologicznie wysokie.

Aby można było uznać je za patologiczne, powinny mieć więcej niż 2/3 wysokości zalamków R. Gdyby natomiast zalamki T byłyby równie wysokie, ale symetryczne, mówilibyśmy o patologii. W wielu przypadkach tego typu symetryczne zalamki T towarzyszą hiperkaliemii, niedokrwieniu oraz incydentom w OUN. Pamiętaj, że nie możesz analizować EKG bez odnoszenia I go do danych klinicznych.

EKG 14-2 W tym zapisie także widać miseczkowate odcinki ST oraz asymetryczne zalamki T. Zwróć uwagę, że zalamki T nie są tak wysokie jak w zapisie 14-1. Są one prawie symetryczne, ale to „prawie" czy ni wielką różnicę. Nie spełniają one żadnych kryteriów patologii. Mają wychylenie dodatnie w odprowadzeniach I, II i Vj-V₆ oraz ujemne w aVR, co odpowiada prawidłowemu wektorowi zalamka T.

Odcinki ST są miseczkowate, nieco uniesione i w większości przypadków wklęsłe ku górze. Odcinek ST w odprowadzeniu Vj jest plaski i wklęsły ku dołowi, co jest niepokojące. Nie jest to prawidłowy obraz. Jeśli jednak spojrzysz na sąsiednie odprowadzenia, zobaczysz, że nie występują w nich podobne zmiany. Na ogół nawet oczywista patologia ograniczona tylko do jednego odprowadzenia nie jest bardzo istotna klinicznie. W ten sposób raz jeszcze podkreślamy znaczenie oceny całego zapisu. Spójrz też na pacjentkę, zbadaj ją i ustal, jakie ma dolegliwości. Jeśli jest to młoda osoba, która przyszła do Ciebie z powodu złamania palca, nie musisz wiedzieć nic więcej. Taki zapis EKG będzie przykładem wczesnej repolaryzacji, którą omówimy w dalszej części rozdziału. Jeżeli jednak pacjentka zgłosiła się z powodu bólu w klatce piersiowej, musisz uzyskać więcej informacji. Jeśli przyjrzysz się dokładniej temu zapisowi, zobaczysz minimalne obniżenie odcinka PQ oraz zawęźlenia na końcu zespołu QRS. Taki obraz może odpowiadać wczesnej fazie zapalenia osierdzia. Wywiady oraz badanie przedmiotowe mają zasadnicze znaczenie dla ustalenia ostatecznego rozpoznania.

PAMIĘTAJ:

Oglądaj i oceniaj jak najwięcej zapisów EKG. Najlepszym nauczycielem w interpretacji odcinków ST i zalamków T jest doświadczenie.