W skład stożka rotatorów wchodzą mięśnie podłopatkowy, nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy i mięsień obły mniejszy. Mięśnie te wzmacniają i zwiększają stabilność stawu barkowego. Działają one również indywidualnie, poruszając kością ramienną i ramieniem.
Mięsień piersiowy większy, przednie włókna mięśnia naramiennego, mięsień obły większy i najszerszy grzbietu powodują również obrót (rotację) przyśrodkową kości ramiennej. Najsilniejszym rotatorem przyśrodkowym jest jednak mięsień podłopatkowy. Mięsień ten zajmuje całą przednią powierzchnię łopatki i łączy się z torebką stawową wokół guzka mniejszego kości ramiennej.
STOŻEK ROTATORÓW Mięsień podłopatkowy jest jednym z czterech krótkich mięśni określanych wspólnym mianem stożka rotatorów, które łączą się i wzmacniają torebkę stawową. Ponadto wypychają one główkę kości ramiennej w panewkę stawową, zwiększając kontakt elementów kostnych między sobą. Jest to jeden z najważniejszych czynników zapewniających stabilność stawu.
Inne mięśnie z tej grupy to mięśnie nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy i obły mniejszy. Mięśnie te są przyczepione z trzech stron na guzku większym kości ramiennej. Mięsień podgrzebieniowy i obły mniejszy' wraz z tylnymi włóknami mięśnia naramiennego obracają ramię w bok w stawie ramiennym.
Uraz stożka rotatorów prowadzi do inwalidztwa, ponieważ dochodzi do utraty stabilności kości ramiennej w stawie ramiennym. Inne mięśnie ramienia tracą zdolność prawidłowego poruszania kością ramienną, co prowadzi do zwichnięcia stawu.
(Processus coracoideus) Miejsce przyczepu mięśni
Mięsień naramienny (odgięty) (Musculus deltoideus)
Główny mięsień odwodzący; także zgina ramię Mięsień podłopatkowy (Musculus subscapularis)
Mięsień należący do stożka rotatorów utrzymuje kość ramienną w jamie stawowej
Mięsień piersiowy większy
(Musculus pactoralis major)
Zgina ramię; ramię, pokonując opór Mięsień kruczo--ramienny (Musculus coracobrachialis)
Słabo zgina ramię i przywodzi kość ramienną
Mięsień
piersiowy mniejszy (Musculus pactoralis minor)
Pociąga łopatkę ku przodowi i do dotu
(Clavicula) (Musculus supraspinatus)
Mięsień należący do stożka 1 rotatorów. który \ stabilizuje staw barkowy
Grzebień łopatki (Spina s capulae)
Wystający grzebień kostny na zewnętrznej powierzchni łopatki
— Guzek większy (Tuberculum majus)
Miejsce przyczepu mięśnia podgrzebieniowego
Mięsień podgrzebieniowy (Musculus infraspinatus) Mięsień należący do stożka rotatorów; utrzymuje kość ramienną w panewce stawu
Mięsień obty mniejszy (Musculus teres minor)
Należy do stożka rotatorów; obraca kość ramienną w bok
Mięsień obty większy (Musculus teres major) Prostuje i obraca kość ramienną do środka
Mięsień trójgtowy ramienia (Musculus łriceps brachii) Prostuje przedramię; również stabilizuje staw ramienny
Stożek rotatorów i wchodzące w jego skład mięśnie, które poruszają barkiem i ramieniem, widziane od przodu (strona lewa) i od tylu (strona prawa).
Mięsień najszerszy grzbietu (Musculus latissimus dorsi) Ważny mięsień biorący udziat w prostowaniu i przywodzeniu; wykorzystywany do wykonywania ruchów podczas uderzania młotkiem lub pływania
łokciowy (Humerus)
(Olecranon) Kość ramienia
Miejsce przyczepu
ścięgien mięśnia
trójglowego
ramienia
/§
(Clavicula) | i Panewka stawowa (Caritas glenoidalis)
(Sc&pułst)
Odwodzenie (ruch w kierunku od siebie) jest wynikiem działania mięśnia nadgrzebieniowego (S) i części środkowej mięśnia naramiennego w okolicy wyrostka barkowego łopatki (D).
KLUCZ S |
'• ro. DddQfzdbtdniowy |
D |
-- rn. naramienny |
* rn. czworoboczny | |
SA |
- m zęba ty przedni |
Z pozycji spoczynkowej mięsień naramienny może unieść kość ramienną, ale nie może przesunąć jej na zewnątrz. Mięsień nadgrzebieniowy ma znacznie dogodniejszą pozycję i może zainicjować ruch odwodzenia. Gdy tylko ruch zostanie zainicjowany, działanie przejmuje mięsień naramienny.
Następnym dużym utrudnieniem w odwodzeniu jest stykanie się guzka większego kości ramiennej z wyrostkiem barkowym łopatki. Można temu zapobiec, unosząc ramię wyżej niż do pozycji poziomej (na przykład gdy ramię jest wyprostowane na zewnątrz na wysokości barku).
Możemy unieść ręce powyżej głowy dzięki obrotowi łopatki za pomocą mięśnia czworobocznego (T). Obrót łopatki sprawia, że panewka stawowa wraz z wyrostkiem barkowym łopatki skierowana jest do góry. Dochodzi również do obrotu kości ramiennej, dzięki czemu zachowany jest kontakt kości w stawie barkowym.