DSCN4750

z gnoetyckich opowiadań o dzwcubtwM Chryimn «i|^ nają o przekazaniu przez dziecię Jeana nalaMMlddi mmm'" Janowi i Maryi⁹.

Z uwagi na swą wyjątkową misję w dziejach zhewtenlS Jan Chrzciciel pojawia się również w apokryfach o ptowaainMi cji manichejskiej. Tak np. Pytania Jama Teologa* apokryf m prezentujący doktryną bogomilów. uiozaacma go z Efezami i aniołem jednocześnie¹⁹.

gnoatycką katarowie uwalali J«w m talMywaga prwreke ¹¹ ANT, t, i, «. 204, *41-441

^u fef. A. Lida, OiouomUno Boitttśe A ttUsty m tUm

W licznych apokryfach Nowego Tśetamentu, swłaaMflH w tzw. ewangeliach dzieciństwa Jezuaa. spotykamy soetfg szczegółów wzbogacających sakree analogu pemiądiy igi^H Chrystusa i Jana. Tak np. w Protoewamgeltt Jakuba* a taktej w Ormiańskiej Księdze Dzieciństwa Chrystusa* om|AhH opis ucieczki Elżbiety z małym Janem przed neparraait Ha roda, przed którymi chroni stą do Egiptu takie flwiąia Mkl na¹¹. Analogiczną opowieść zawiera Żywot świ Jam Chmfl cielą antiocheńskiego biskupa Seraptona z Thmuaa. powstały u schyłku IV w.¹² Po opuszczeniu gór. gthne stą schronili, 1H bieta z synem przez piąć lat błąkają s»ą po pustyni Mawd matki do małego Jana przybywają w cudowny sposób t Estfj tu Jezus i Maryja, by pomóc mu w pogrzebaniu tHihsiiy lane ewangelia apokryficzna. Opowiadanie o ścięciu Jama Chrstk cielą (V w.), podobnie opisuje ucieczką obu rodzin t dalsze Im Jana¹³. We wspomnianym egipskim żywocie ibpmĆH Pańskiego biskup Serapion wykorzystał w altgorycagd terpretacji sceny nawiedzenia werset psalmu S5: Jtsnkjf i wierność spotkają się z sobą, ucałują sią sprawńdK

⁹ Zob. K. Romaniuk, Apokryfy. Nemy IkeSsmemi. RK. t L fgg

Dualtst Hermy, Cambridge 1966, s 161. - Nitnańai iRdOggy as

Symbolizm. „Th* Art Ihillmf" g| (1966). s 97, ¹⁹IC Romaniuk, ty «S, tą 7SZ