DSC
37 resize

Dziecko czerpie przyjemnoś

2. ze ssania, a polem gry /ienia. /.afiksowanie energii tak. że nie przejdzie się do kolejnej strefy ujawni się w życiu dorosłym ciągłym poszukiwaniem przyjemności w tej strefie (np. palenie papierosów). W tel fazie kształtują się podwaliny zależności od innych

v / <iza analna (do 3 roku życia). Dziecko czerpie przyjemność przez regulację mięśniową procesów wydalania (wydalanie i zatrzymywanie odchodów). W tej fazie ogromna role odgiywa trening czystości, który sprzyja rozwijaniu twórczości i produktywności.

4.    Fazafalliczna (od 3 do 5 roku życia). Przyjemność czerpana jest z drażnienia organów płciowych w efekcie działań masturbacyjnych albo działań dorosłego (np. zabiegów pielęgnacyjny clt. przy tulania). Dziecko odczuwa seksualny pociąg do rodzica płci przeciwnej, a jednocześnie postrzega rodzica tej samej płci jako ry wala (kompleks Edypa/ Elektry). Dochodzi u dziecka do przeżywania konfliktu, czego rezultatem jest zepchnięcie prze dziecko swoich pragnień do podśw iadomości a z drugiej strony identyfikacja z rodzicem tej samej płci.

5.    Faza lutowia (od 6 do 12 roku życia), energia libidalna pozostaje w uśpieniu. Dziecko czerpie przyjemność z innych zastępczych gratyfikacji np. zdobywania wiedzy. Jest to ważny okres dla społecznego rozwoju dziecka oraz zdobywania wiedzy i umiejętności potrzebnych w radzeniu sobie na co dzień.

6.    Faza genitalna (okres dorastania). Przechodzi się od autoerotyzmu do stymulacji przez kontakt z narządami płciowymi innych osób. Następuje wyzwolenie z zależności od rodziców; pojawiają się altruistyczne metody działania.

Freud prowadził również obserwacje dzieci i na ich podstawie sformułował teorię zabawy, Początki zabawy mają związek z aktywnym powtarzaniem przez dziecko doświadczenia separacji i powrotu, mają tez na celu przezwyciężenie poczucia bezradności w sytuacji, gdy matka jest nieobecna (prototypowa zabawą jest ..a kuku".

Reasumując. Zwracano uwagę zarówno na biologiczne podstawy rozwoju jak i role środow iska i działań podejmowany ch na rzecz dzieci. Uważano, że dziecko jest produktem wychowania i środowiska. Zwracano uwagę na rolę doświadczeń z okresu dzieciństwa i ich znaczenie dla dalszego rozwoju. Nadal traktowano obserwację jako ważną metodę badań nad rozwojem i doskonalono sposób zapisu (filmowanie). Zwrócono uwagę na potrzebę badania małego dziecka w interakcji z matką. Opracowano staty styczne normy rozwojowe osiągnięć, zasady rozwoju i propozycje stadiów rozwojowych.

W w osiągnięcia stanowiły podstawę teorii epistemologii genetycznej J. Piageta, kulturowo-historycznej teorii rozwoju L. Wygotskiego i teorii ewolucyjnej interpretacji rozwoju człowieka J. Bowlby’ego.