125026

poznawczych i większą podatnością na zranienie dziecko uświadamia sobie, że nie jest ono wszechmocne i nie jest zrośnięte z matką, oraz nie posiada jej magicznych mocy.

Następuje rozszczepienie obiektu matki na dwa obiekty "dobry" i "zły".

Zachodzi "kryzys zbliżenia" : konflikt pomiędzy autonomią a zależnością.

Wypracowana zostaje zmiana perspektywy: zaprzestanie spostrzegania innego tylko w odniesieniu do własnych potrzeb (obiekt dla JA) a zaczęcie postrzegania go jako jednostki posiadającej własne potrzeby i ograniczenia (obiekt rzeczywisty). Wytwarza się "optymalny dystans" zapewniający optymalne poczucie bezpieczeństwa.

4.    Subfaza konsolidacji (22-30msc )

Uzyskanie realistycznego i spójnego wewnętrznie wyobrażenia obiektu miłości, który jest dostępny wewnętrznie, sycąc i zapewniając pociechę oraz miłość, czyli pełni taką rolę, jak dawniej dostępny zewnętrznie rodzic. Osiągnąwszy trwale, realistyczne i zintegrowane wyobrażenie rodzica dziecko zaczyna zachowywać uczucia przywiązania i miłości, nawet jeśli obiekt jest niesatysfakcjonujący i cenić obiekt za wartości odmienne od jego funkcji zaspokojania potrzeb. Kiedy ta zdolność do miłości rozwija się, dziecko zaczyna prawdopodobnie rozumieć, co to znaczy być kochanym.

Lęk przed utratą obiektu zmienia się na lęk przed utratą miłości obiektu.

5.    Subfaza edypalna (ok 3r.ż.)

Dzięki trwale zróżnicowanym wyobrażeniom jaźni matki i ojca możliwa jest prawdziwa miłość do obiektu i rywalizacja o obiekt.

Koncepcje humanistyczne- podstawowe założenia

Człowiek jest unikatową całością, której nie można sprowadzić do zbioru potrzeb, czy popędów; jest osobą składająca się z dwóch podsystemów: ja i organizmu, które stanowią jedność. Podstawową właściwością natury ludzkiej jest rozwój uwarunkowany przez czynniki wewnętrzne i traktowany jako proces stawania się w pełni sobą. Brak rozwoju jest chorobą.

Siłą napędową ludzkiego działania jest dążenie do samorealizacji (aktualizacji potencjałności).

Ludzkie zachowanie uwarunkowane jest przez teraźniejszość, przez aktualne przeżycia, doświadczenia, przez to, co dzieje się tu i teraz. To co dzieje się aktualnie w świadomości, jak człowiek teraz postrzega siebie, innych i świat, decyduje o przebiegu procesu samorealizacji. Człowiek z natury jest dobry, jego dążenia są konstruktywne i pozytywne. Jeśli działa destruktywnie, to nie dlatego, że posiada taką naturę, że kieruje nią popęd niszczenia, ale dlatego, iż działa wbrew naturze, iż rzeczywistość, w której żyje, blokuje rozwój jego prawdziwych, pozytywnych zachowali

Koncepcja osobowości wg Abrahama Maslowa

Potrzeby samorealizacji są potrzebami wzrostu i w przeciwieństwie do potrzeb niedoboru.

Działają według zasady "im więcej, tym lepiej" - ich realizacja rozbudza potrzebę, zwiększając lub utrzymując motywację na tym samym poziomie. Potrzeby niedoboru realizowane są według zasady: napięcie-ulga; Ich zaspokojenie powoduje redukcję napięcia i przynajmniej czasowe wygasanie potrzeby.

Dostarczają emocji pozytyw nych napięcia związane z potrzebami wzrostu odczuwane są jako przyjemne i pożądane. Napięcia sygnalizujące potrzeby niedoboru są przykre i często nieakceptowane.

Ich realizacja jest względnie niezależna od otoczenia, podczas gdy zaspokojenie potrzeb niedoboru zależu od innych ludzi (od innych " życzeń, kaprysów, dobrej woli, nagród i kar") Koncentrują osobę na przedmiocie potrzeby- w tym sensie jest ona zdolna przekroczyć "własne ego". Potrzeby niedoboru koncentrują na samej potrzebie i własnej osobie.

Chociaż zaspokajanie potrzeb niedobory zapobiega chrobie, to jednak tylko realizacja potrzeb wzrostu zapewnia fizyczne i i psychiczne zdrowie, rozumiane jako: sprawność biologiczna, długowieczność, dobry sen, apetyt, poczucie szczęścia.