— określenie przez samo dziecko celu pracy, uświadomienie sobie przez nie, co pragnie zrobić,
— obmyślenie planu wykonania, a w nimrdobór materiału, przyrządów, miejsca pracy (podłoga, stolik, łazienka, teren),
— nawyk zwracania się do nauczycielki w razie dużych trudności albo do kolegów wykazujących specjalne uzdolnienia czy osiągnięte już sprawności.
Niezależnie od stopniowego wdrażania dzieci do przyswojenia sobie takiego toku pracy, należy nauczyć je niektórych, stale powtarzających się czynności. Są to:
— równe przycinanie deseczki, papieru, tworzywa sztucznego z użyciem linijki i ołówka,
— sklejanie różnych materiałów z właściwym dobieraniem rodzaju kleju,
— przybijanie gwoździków przy łączeniu dwóch elementów,
— wykańczanie pracy nawet przy osłabionym dla niej zainteresowaniu, z uwzględnieniem jej wartości estetycznej (spiłowanie, oczyszczenie ściernym papierem, uzupełnienie barwną naklejanką czy pomalowaniem). Przy dobrej organizacji, a przede wszystkim zainteresowaniu samej nauczycielki omówionymi rodzajami pracy (krawiectwem, majsterkowaniem), „warsztaty” te nąogą rozwijać zaciekawienia dziecięce.
Pozostały do omówienia prace wykonywane przez dzieci nie co-