DSC05

I Ryc. 10.1. Obraz dna oka w optycznej tomografii koherencyjnej.

narządu mają taką samą energię jak wyjściowe fotony emitowane przez źródło światła. Długość fali stosowana w ESS to 330-850 nm, czyli w zakresie bliskiego ultrafioletu i pasma światła widzialnego. Na poziomie komórkowym rozpraszanie zachodzi w ośrodkach takich, jak jądro, jąderko, chromatyna czy mitochon-dria. Zaburzona struktura na poziomie tkankowym i komórkowym prowadzi do powstania nieprawidłowych ośrodków rozpraszania, co generuje odmienne spektrum światła niż zdrowe tkanki rejestrowane przez spektroskop. Opisane zastosowania techniki ESS w obrębie głowy i szyi są obiecujące i obejmują różnicowanie przerzutowych węzłów chłonnych, obrazowanie nacieków nowotworowych i zmian dysplastycznych.

Spektroskopia Ramana (Raman spectroscopy)

Technika ta bazuje na rejestracji nieelastycznego rozpraszania fotonów, czyli takiego rozpraszania, w którym dochodzi do zwiększenia lub zmniejszenia energii elementów będących przedmiotem rozpraszania, światło jest emitowane przez monochromatyczny laser, działający w zakresie światła widzialnego, bliskiej podczerwieni lub bliskiego ultrafioletu, światło lasera wchodzi w interakcje z wibrującymi cząsteczkami, co powoduje zmianę energii. Chociaż od wielu lat prowadzone są badania nad możliwościami zastosowania

spektroskopii Ramana w diagnostyce medycznej, jak na razie doniesienia dotyczące obrazowania gk i szyi są nieliczne.

Mikroskopia konfokaina (confocai refłectance microscopy - CRM)

Mikroskopia konfokaina to rodzaj mikroskopii świeć

nej,    w której źródło światła jest punktowe, a światło oć-bite od tkanek przechodzi przez przesłonę z otwora umieszczoną przed detektorem, dzięki czemu odbft światło jest filtrowane - pozostają wyłącznie infonre cje pochodzące z obrazowanej warstwy. Mikroskop konfokaina precyzyjnie uwidacznia po wierzchowe struktury do głębokości 0,1-0,5 mm, tj. głównie nabb

nek.    Dotychczas najwięcej zastosowań CRM opisane, w okulistyce.

Obrazowanie fluorescencji (fluorescence imaging)

W tej technice obrazowania podstawą jest fluore scencja wzbudzana światłem ultrafioletowym lub li-serowym. Tkanki wykazują autofluorescencję związaną z zawartością chromoforów fluorescencyjnych bądź też zjawisko fluorescencji zachodzi po podaniu! barwników fluorescencyjnych, na przykład kwasu