DSC97

KRÓLOWA ŚNIEGU

Dla Laury Riding

Ona ma swoje ogrody I własną białą miłość.

Blask na dnie zimnych oczu Przychodzi z serca nocy,

W którym zamarzł

Ostry odłamek dnia, jak kamień.

Jej pierwszy oddech zamarzł Jak cenny biały kamień.

Niosła go sama, w nocy Do miasta, do ogrodów,

Do chętnych błękitnych oczu -To była zimna miłość.

Z serca polarnej nocy Przyszedł wiatr, zamarzł Głos, a w ciszy przecież miłość Nie potrzebuje oczu.

Królowa niosła biały kamień,

Pod śniegiem zasnęły ogrody.

Gwiazdy, to były jej oczy.

A granatowy płaszcz nocy -Jej rozłożysty dom. Zamarzł Wiele lat temu. Miłość,

Pod ziemią, jak kamień Zasnęła; nad nią zakwitły ogrody.