DSC88

łvtulem Vevolution de l’hu-

Wschodu i Zachodu pod    ^y _według klucza durkhei-

Initó. Współpracownicy dobiera    ^ ^ _{re]igioznawstwa}

mowskiego. W ten sposób " _{Do glo}balnego opracowania porównawczego rzecz bez precea    _{zQWana gru}pa uczonych,

faktów historycznych przystąp    ^_religij. _{Nie marzyli}

Z wyostrzonym spojrzeniem “^_dbwając zawsze na własną

- — -

‘ "S2», ».«* ££

gicznych studiów na ^r 2    , _t przecież przedsięwzięcie

kreślane przez religioznawców. A było to przecież y    \

przewyższające i zakresem, i możliwościami, i organizacją pionierski czyn Maksa Webera, jego Gesammelte Aufsdtze zur Rei,-gionssoziologie z lat 1920-1921. Na ten skarbiec dociekań otworzył oczy komparatystów Paul Honigsheim na łamach ostu¹ ej monografii angielskiej o wielkim socjologu francuskim¹³. Zadał on sobie spory trud zestawienia według religii i według tematyki fenomenologicznej dorobku durkheimowców w Ewolucji ludzkości. Plon okazał się obfity. ^:„W sumie, durkheimowcy opublikowali wartościowe przyczynki do naszego zrozumienia wielu poszczególnych religii — chińskiej, hinduskiej, hebrajskie; i celtyckiej i wzbogacili naszą wiedzę o liczne ogólne religi jnosocjo-logiczne zjawiska — totemizm, magię i związek magii z religią/ Dyskusja nad tymi zjawiskami... jest jeszcze w toku”¹⁴ Taki rozmach zainteresowań _ od Chin do Celtów i od totemizmu do _k®‘^CyWIRwanych - dowodzi, że „durkheimowcy byli prze-

W Ewolucji ludzkości religie chińsko ścigając w subtelności socjologicznych ^{ą 0P},^{raCOWał Granet}’ prze-

Maksa Webera, indyjskie _ B ^' ^{ana 12} typów przywódców

Delaporte, egipską — _Moret hov!^{§ mezo}P^otamski_e — słabiej

typologią proroków, protochrześcikiLk ~~ ^L°^{dS Z drobiaz}gową

0    niezależności przywódców od oto    ^Gui§ⁿebert z tezą

² Położeniem nacisku na zmi ^la’ ^religie antyczne -

^{3 2mmn}-^v stosunków    rad-

1    O o