DSC15

10 Wstęp. Miejsce fizjografii urbanistycznej wśród nauk przyrodniczych

Ryc. 0.2. Miejsce fizjografii wśród dyscyplin geograficznych i jej związek z planowaniem przestrzennym

ska przyrodniczego, m.in.: rzeźbie, warunkach geologiczno-gruntowych, glebowych, klimatycznych, florze i faunie. Poznanie komponentów abiotycznych i biotycznych jest niezbędne do ustalania funkcji poszczególnych części miasta i jego kształtowania jako całości, ze szczególnym uwzględnieniem potrzeb człowieka.

Wykorzystanie i eksponowanie walorów fizjograficznych terenu w usytuowaniu obiektów architektonicznych podnosi atrakcyjność budynków i ich funkcjonalność. Tworzenie urbanistycznych wizji przestrzennych opartych na elementach stałych środowiska przyrodniczego obniża koszty późniejszej eksploatacji, zwłaszcza w sferze infrastruktury technicznej. Oszczędności uzyskane w ten sposób są stabilne w czasie i pozwalają na har monijne kształtowanie układów osadniczych. Istotna jest te/, z punktu widzenia jakości życia, możliwość stworzenia w terenie zurbanizowanym zaczątku kompletnego ekosystemu, który z czasem stanie się czynnikiem decydującym o standardzie i wartości rynkowej parceli.

Planowanie urbanistyczne składa się z poszczególnych etapów, podczas których prognozuje się m.in, rozmieszczenie obszarów mieszkaniowych i wypoczynku, dystrybucję miejsc pracy oraz strukturę połączert dom-praca, Każdy z etapów wymaga od projektant*