DSC42

Masa suchego placka wynosi: gdzie:

V - objętość filtratu uzyskanego w czasie r,

u*_ - zawartość ciała stałego odniesienia do objętości filtratu kg ast./fh³ filtratu. Z drugiej strony, przyjmując, że placek wysuszony ma taką samą objętość jak wilgotny, co dość dobrze odpowiada rzeczywistości:

W = V_pl(l-s)_P],    (V1.8)

gdzie £ jest porowatością placka, a p, gęstością placka suchego. Wykorzystując teraz zależności (VL6), (V1.7) i (VL8) otrzymamy:

MVuM

W = Vu_A,kg

(V1.7)

L=-

a wstawiając do (V1.5) uzyskamy: dV Fdr

F{ \-e)p_s

AP'd^Ąix

om

12877

Vuk

(VL10)

lub, uwzględniając (V1.7):

dV

Fdr

wmm

CsP'd*in

128/7

W

(VI.11)

F{\~s)p_s

Występujące w równaniach (V1.10) i (VI.11) wielkości odnoszące się do natury placka (i, d, e, p_s) są trudne do określenia i dlatego zbiera się je w jedno wyrażenie:

i wtedy:

a -

128	771	(VI. 12)
d^4in(l- s)ps	’ %
dV _ AF Fdr ~ W' an — ' F		(VI. 13)

Wielkość, a nosi nazwę współczynnika oporu właściwego osadu i jest wyznaczana doświadczalnie. Również w literaturze można znaleźć informacje co do wartości a. Czym a jest większe, tym trudniej przebiega filtracja. W k2

Wyrażenie —, —r bywa nazywane obłożeniem filtru przez placek suchy.

F m

128