DSC71

HHH należy stwierdzić, że rozwiązania przyjęte jako standardowe są dobre możliwości powinny być stosowane. Jeśli z jakiś powodów konieczne H^lHlmwanie innego rozwiązania, przy obliczaniu mocy należy skorzystać (VII. 13). I tak, np. dla mieszadła turbinowego, za standardową liczbę łopatek przyjmuje się 6.

Zatem poprawka

(vn.i5>

^r*‘i?

gdzie m p 0,8 dla z- 3 + 6 i m = 0,7 dla z = 8 +12.

Szerokość łopatek b wpływa dość istotnie na moc mieszania; jako rozwiązanie . b 1    .

d 5

standardowe przyjmuje się — = — = i_ob, a

(Vn.l6)

n = 1,09 dla z = 6 i n = 1,23 dla z = 2.

Wpływ średnicy zbiornika na moc mieszania jest niewielki i należy przyjmować

d__\^ J_

D~ 3    4'

Wysokość cieczy w zbiorniku równa jest najczęściej średnicy H =D.

W wielu przypadkach obliczenie mocy uprości się znacznie. Dotyczy to szczególnie przepływów uwarstwionych, dla których wykładnik przy liczbie Reynoldsa A = -1 i B = 0, oraz przepływów burzliwych, gdy charakterystyki mocy stają się praktycznie liniami poziomymi i A = 0.

Dla przepływów uwarstwionych równanie (VII. 10) przyjmie postać:

Mi = CRe^A,	(Vn.l7)
czyli:
Mi Re = C,	(vn.i8)
a moc mieszania:
[W],	(vn.i9)
jeśli n [1/sJ; d [m]; rj [kg/ms].

Wartość C znajdziemy na wykresie (rysunek VII. 14) przez ekstrapolację (limę prostą) charakterystyki mocy do wartości Re =1 i wtedy:

C = (A*)_r..,    (VU.20)

Dla przepływów burzliwych i mieszalnika z przegrodami (A = 0, B = 0), równanie (V!M0) przyjmie postać:

(V 11.21)

M = C,