DSC 97

14

2. Ku charyzmatycznej osobowości wodza

Przede wszystkim winne być uwzględnione te dokumenty, które zawiei^, informacje o zachowaniach i intencjach decydcnckich władz i instytucji, I Bj akta pozostające w zasobach: Archiwum Akt Nowych (AAN) w Warwa**.

C entralnego Archiwum Wojskowego (CAW) w Warszawie oraz Instytutu Jó«h Piłsudskiego w Ameryce (IJPA), w których znajdują się dokumenty właściwych instytucji rządowych i władz centralnych, np. Rady Ministrów oraz odnośnych instytucji. Wydziału Wykonawczego Naczelnego Komitetu Uczczenia Pamięci Marszałka Józefa Piłsudskiego (WWNK). Instytutu Badania Najnowszej His toni Polski (IBNHP), Muzeum Józefa Piłsudskiego w Belwederze (MJPB).

Ponadto szczególne znaczenie mają źródła dające wgląd w autoprezentację państwa w nawiązaniu do osoby Piłsudskiego. W symbolicznej formie wskazuję na to znaczki pocztowe, monety, ale też nazewnictwo ulic czy instytucji. Dh kompleksowej analizy ważne są też podręczniki szkolne jako „narodowe autobiografie” (Wolfgang Jacobmeyer) i materiały dydaktyczne, w rodzaju czasopisma dla uczniów „Płomyk”¹⁷⁰.

Następną ważną grupę źródeł stanowi publicystyka naukowa i popularnonaukowa. ponieważ rozliczne publikacje informowały o Piłsudskim, a wydania jego ddd i pismo historyczne „Niepodległość" zapoznawały z treściami mitu Marszałka.

Równie istotnym rodzajem źródła są środki masowego przekazu, przy czym w owych czasach niewątpliwie największe znaczenie miała prasa¹⁷¹. Z jednej strony media przyczyniały się do rozpowszechniania mitu Piłsudskiego publikując wspomnienia lub opisy wydarzeń historycznych z nim związanych, z drugiej przedstawiały różne formy przekazu kultu, w szczególności uroczystości związane i Marszałkiem, dzięki czemu mogą w razie konieczności uzupełnić braki pojawiające się w aktach archiwalnych¹⁷². Ponadto zanalizowane zostały wybrane reprezentatywne i ponadregionalne organa prasowe sanacji i endecji jako najsilniejszego ugrupowania opozycyjnego, jak również prasa mniejszości narodowych, dajaca krytyczny obraz sanacyjnej rzeczywistości widzianej zarówno z perspektywy bycia członkiem polskiego społeczeństwa, a jednocześnie swojego narodu.

Pominięte natomiast zostały wspomnienia zwolenników Piłsudskiego i korespondencja. jaką prowadzili między sobą na emigracji. Źródła te odzwierciedlali Co prawda wyraźnie oddawanie czci Marszałkowi, nie zajmują jednak stano-■MM * kwsilb utrwalania i instytucjonalizacji kultu. Wielce prawdopodobnym pemośtm togo jest fakt, że rozwój form oddawania czci ich ideałowi tył dla nich całkiem naturalną i oczywistą sprawą. Niewykluczone też, że przyznanie, iż kuk mmpśanmy był pr/ci państwo, postrzegane mogłoby być przez nich jako zagrcmc-nic dla 4wK*m<Aci kultu Piłsudskiego jako spontanicznego, oddolnego oddawana czci powstałego w oHtczu dokonań i charyzmy Mare/aika.

bp prinoHłziMjr tb ^u*r^mt*PtP i wydawany arau Zwiąsa NiMiąoilMw kMjąi W Mfclltfbf 169 fyi MMNptfMMr. CM 1619 I MkM Wf ftif dla iiquM9| # ttMMIMfc i IM tM Afl tMUnun Ujt> jiko MMpiMiiif O prasie P*c*ktj*iiu.    Mnij /Vmp

^ łiM duMaicn »» atrirnwcji u Mpst* hanatacas MMnyjMgsipmilhasbpHiis*^ń* * Mtdducgo.

Z

tein* pracy Sysie biogr do rc tpię4 ną. 2

UfOC

Ucw

prac

dy jfl

kutń

skiej

pros

prze

tycz

skie

Mai jest mi 1 czyj nc!

stan

Ogl

cię;

py

WZJ

śm

Mi

ma

Po

w j or ca <k

■

■