AUGUSTYN
AUGUSTYN
go; odkrycie dzięki Ambrożemu duchowego sensu Pisma św., zostaje katechumenem.
— 385 r. Panegiryk na cześć Bautona. Przybycie Moniki (Wyzn. 6, 1); panegiryk na cześć Waleńtyniana II (Wyzn. 6, 9). A. pilnym słuchaczem kazań Ambrożego; sympatia dla Pisma św. i dla Kościoła katolickiego (Wyzn. 6, 8).
— 386 r. Projekty zawarcia związku małżeńskiego (Wyzn. 6, 21—23) i życia wspólnego (tamże, 24); kazania Ambrożego o wolnej woli (Hexaemeron 1, 25—38; por. Wyzn. 5, 5); kazanie o duchowej naturze duszy (Hex. VI. 46, por. Wyzn. 7, 2); kazania plotyńskie Ambrożego o Izaaku, o pozytywnym sensie śmierci. Czytanie ksiąg platoników (Przeciw Ak. 2, 5, O życiu szczęśliwym. Wyzn. 1, 4); wizyta u Teodora (O życiu szczęśliwym 1, 4). Czytanie listów św. Pawła i innych ksiąg NT (Wyzn. 7. 27); wizyta u Symplicjana (Wyzn. 8, 1).
Scena w ogrodzie (Wyzn. 8, 19—30); urzędowa dymisja z katedry retoryki na własną prośbę (Wyzn. 9, 4); pobyt w Cassi-ciacum (Wyzn. 9, 7); lektura psalmów (Wyzn. 9, 8).
24/25 IV. Chrzest Augustyna i Adeodata; śmierć Moniki (Wyzn. 9, 17).
— 387—388 r. Drugi pobyt w Rzymie (Wyzn. 9, 5); 388 wyjazd do Afryki (C. lit. III. 30); osiedla się w Tagaście (Posydiusz, Życie 3). Sprzedawszy swój skromny majątek (Epist. 126, 27), zakłada klasztor, w którym przebywa do roku 391 (Posydiusz, tamże).
— 391 r. Augustyn wybrany przez lud i biskupa Walerego, który go wyświęcił na kapłana w Hiponie (Posydiusz, Zycie 4, 1; Augustyna kazanie 355, 1—2). Ciąg dalszy polemiki z manichejczykami (Posydiusz, Życie, 6). Początek dyskusji z donatystami.
— 396 r. Wybór Augustyna na biskupa koadiutora w Hiponie przez Walerego, zatwierdzony przez Aureliusza, biskupa kar-tagińskiego (Posydiusz, Życie, 8). Śmierć biskupa Walerego; Augustyn zostaje pełnoprawnym rządcą diecezji.
— 396—400 r. Ciąg dalszy walki z manicheizmem.
całym świacie z nauki boskie) i ludzkiej, odznaczał się wiarą nieskażoną i czystym życiem. Napisał tyle dziel, że ich nawet wyliczyć nie można. Któż to bowiem mógłby się chwalić, że zebrał wszystkie jego dzieła, albo któżby mógł czytać z takim zapałem, jak on pisał?
Wydał już jako starzec dzieło zaczęte w młodości „O Trójcy Świętej“, w piętnastu księgach. Wykazał w nich, jak mówi Pismo św., że został wprowadzony do komnaty królewskiej i obdarzony wieloraką szatą mądrości Bożej, aby pokazać Kościół bez zmazy ani zmarszczki ani nic bez czegokolwiek w tym rodzaju. Wcielenie Pańskie opisał także z właściwą sobie pobożnością. O zmartwychwstaniu umarłych z podobną pospieszył szczerością, chociaż u mniej pojętnych obudził wątpliwości w sprawie dzieci nie narodzonych.
1. Życiorys Ap \^0 K
Augustyn urodzi! się 13.X1.354 roku („O życiu szczęśliwym**, 6) w Tagaście (Po-sydiusz, Życie Augustyna, 1) z jej niezamożnego obywatela (Wyzn. 2, 5), poganina Patrycjusza (katechumena od roku 370, a zmarłego w roku 371) i matki, gorli-I wej chrześcijanki Moniki (Wyzn. 9, 37).
Uczył się w Tagaście i w Madurze (Wyzn. 1, 14; 2, 5) a od roku 370 studiował w Kartaginie retorykę (Wyzn. 3, 1, 6).
Tamże w roku 371 związał się na lat 15 (Wyzn. 6, 25) z kobietą (Wyzn. 4, 2), której imienia nie przekazał. Obdarzyła go synem Adeodatem w roku 372 (tamże, 9, 14).
— 373 r. Lektura dialogu Cycerona, Hor-tensjusz („O życiu szczęśliwym** 1, 4; Wyzn. 3, 7, 8, 17; Sol. 1, 17); czytanie Biblii (Wyzn. 3, 9); przystąpienie do manicheizmu (Wyzn. 3, 10).
— 374 r. Powrót do Tagasty, nauczanie; przy końcu 375 r. wyjazd do Kartaginy.
— 380—381 r. Augustyn pisze traktat „O pięknym i stosownym** (Wyzn. 4, 27), dedykowany Hieriuszowi.
— 382 r. Przyjazd Faustusa Manichejczyka; rozmowa z Faustusem (Wyzn. 5, 11).
— 383 r. Wyjazd do Rzymu; decyzja oddalenia się od manicheizmu, zwrot ku sceptycyzmowi
— 384 r. Wyjazd do Mediolanu za protekcją manichejczyków. Wizyta u Ambrożego; Augustyn słuchaczem kazań Ambroże
AUGUSTYN
— 400—411 r. Dalsza dyskusja z donaty-
stami «
— 411 r. Konferencja w Kartaginie z do-natystami (Breviculus collationis cum Do-natistii).
— 417 r. Potępienie pelagian na Synodzie w Milewe.
2. Dzieła Augustyna
— 418 r. Potępienie pelagian na Synodzie w Kartaginie (Denz. 103—104).
— 426 r. Herakliusz koadiutorem i następcą Augustyna (nie wyświęcono go na biskupa od razu).
— 426—427 r. Dyskusja na temat łaski przeznaczenia z mnichami z Hadrumetum z południowej Galii.
— 28.VIII.430. Śmierć Augustyna w Hiponie oblężonej przez Wandalów (Posydiusz, Zycie, 28—31).
Czas Różne Polskie
powst. Tytuł PU CS EL wydanie przekłady
PISMA AUGUSTYNA KATECHUMENA (386—387 r.)
SM |
Contra Academicoj, 1. III |
32, 905—958 |
63, 3—81 |
B.A. (Blbiio- |
K. Augustyniak, |
(Przeciw Akademikom) |
rec. P. KncJll |
thćąue Au- |
Dial. FU., | ||
gustinlenne. |
Warszawa 1953, | ||||
Parts) 4 = PL, 32; W. Green, Ultraleci-Antverplae 1955 |
49—146 | ||||
386 |
Contra Academicos, 1. ni |
32, 959—976 |
63, 89—116 |
jw. |
A. Świderek, |
(O życiu szczęśliwym) |
rec. P. Kndll |
D.F. L 8—42 | |||
386 |
De ordine, 1. II |
32, 977—1020 |
63,121—185 |
iw. |
J. Modrzejewski, |
(O porządku) |
rec. P. Kndll |
D.F. 1, 146—226 | |||
386/7 |
Soliloquia, 1. II |
32, 869—904 |
B.A. 5 = |
A. Świderek, | |
(Solilokwia) |
PL 32 |
D.F. U, 8—77 | |||
387 |
De immortalitate animae, |
32, 1021—1034 |
jw. |
M. Tomaszewski, | |
1. I (O nieśmiertelności duszy) |
D.F. n, 81—IM | ||||
OD CHRZTU DO KAPŁAŃSTWA (387 |
—391 r.) | ||||
387/8 |
De ąuantitate animae, 1. 1 |
32, 1035—1080 |
B.A. 5 = |
D. Turkowska, | |
(O nieśmiertelności duszy) |
PL 32 |
D.F. n, 108—192 | |||
387/9 |
De moribus Eccl. cath. et |
32, 1309—1378 |
B.A. 1 = |
K. Abgarowicz, | |
de moribus Man., 1. II |
PL 32 |
O obyczajach | |||
(„O obyczajach Kościoła |
Kościoła, 60—62 | ||||
kat. i obyczajach manichej* czyków“) |
w AP 263—264 | ||||
388/90 |
De Genesi contra Man., 1.11 („Antymanichejski wykład Księgi Rodzaju") |
34, 174—220 | |||
389 |
De magistro, 1. 1 |
32, 1193—1220 |
77 |
B.A. 7 = |
j. Modrzejewski, |
(O nauczycielu) |
rec. |
PL 32 |
DJ. m, 18—76 | ||
G. Weigel | |||||
388/391 |
De vera religione, 1. I |
34, 121—172 |
77 |
BJV. 8 = |
J. Ptasrynski, |
(O wierze prawdziwej) |
rec. G. Green |
PL 34 |
D.F. IV, 80—158 |
C.C. 32, rec. K. Daur
63