Ściana komórkowa
Ściana jest zbudowana przede wszystkim z celulozy i innych polisacharydów, a ponadto w jej składzie są także białka (zarówno strukturalne jak i enzymatyczne) oraz związki fenolowe.
I Jsieciowanc składniki ścian tworzą materia! kompozytowy, w którym wyróżnia się dwie fazy: mikrofibrylarną (szkieletową) i matrlks (czyli podłoże). Pojawienie się ścian komórkowych stało się niewątpliwie głównym czynnikiem, który w toku ewolucji wpłynął na wykształcenie się wieki cech charakterystycznych dla radlin.
ściany komórkowej:
|p| w późnej anafazie, w środkowym obszarze komórki można zaobserwować pierwsze struktury zapowiadające tworzenie nowej ściany komórkowej. Są to liczne, drobne (o średnicy 20-50 am) pęcherzyki pochodzenia diktiosomałnego. W wyniku ich zlania się (fuzji) powstaje przegroda komórkowa (pierwotna) rozdzielająca protoplast na dwie części. Nie wszystkie jednak pęcherzyki ziewają się ze sobą, dzięki czemu w przegrodzie tworzą się pory. W przyszłości pozwolą om a zachować łączność między komórkami siostrzanymi za pośrednictwem powstałych w ich obrębie supnunoldkulamych struktur zwanych płazmodes mami pierwotnymi. W trakcie postępującego podziału komórki przegroda przekształca się w blaszkę środkową, obudowywaną kolejnymi warstwami ściany komórkowej pierwotnej przez protoplasty komórek potomnych. Niektóro komórki już na początku swego różnicowania, ale po zakończeniu rozrastania się, na powierzchni ściany pierwotnej odkładają ścianę komórkową wtórną. Zwykłe jest ona równomiernie odłożona I powierzchni ściany pierwotnej. Najpierw powstają wydłużone zgrubienia ściany wtórnej w postaci listew (tworzących pierścienie, helisy lub siałki). Ostatecznie na powierzchni ściany £B
ni.ti«• <>b>/