DSC�69 (2)

swoją miłość i swój lęk: to właśnie jest Spojrzenie.

A jednak spojrzenie, jeśli jest natarczywe (tym bardziej jeśli trwa, przekracza wraz z Fotografią Czas) — spojrzenie jest zawsze potencjalnie szalone: jest zarazem wynikiem prawdy i szaleństwa. W roku 1881 Galton i Mo-hamed opublikowali tablice twarzy. Ożywiał ich piękny duch naukowy — chcieli przeprowadzić badanie nad fizjonomiką chorych. Wniosek byl oczywiście taki, że nie można na tej podstawie wysnuwać wniosku o chorobie.

Ale ponieważ wszyscy ci chorzy patrzą jeszcze na mnie, prawie w sto lat później, dochodzę do wprost przeciwnej myśli: że ktokolwiek patrzy prosto w oczy, jest obłąkany.

Takie więc byłoby „przeznaczenie” Fotografii: każąc mi wierzyć (co prawda tylko jeden raz — na ile wypadków?), że odnalazłem c«tvmo „prawdziwą totalną fotografię”, Fotografia dokonuje jednocześnie niezwykłego pomieszania rzeczywistości („tó-co-było”) i prawdy („to jest właśnie to!”). Staje się jednocześnie konstatująca i wykrzyknikowa. Przenosi wizerunek

193