(’ !iów trucht,ł i subtelne teksty o objętości 1300 stron I opatrzył i: jajtn i ninmi. Robił to niejako mi marginesie innych wieloto-(iy, łi studiów, jak np. Pi firnowy i pi:nn w 1 tomach czy Studia
Pis'l nieru kie o; abiście i oryginalnie. Całość jego spuścizny .rsłritj przedstawia bogactwo myśli i silę wyrazu, .sanmdzicl-i* sądu i wzniesienie się ponad przesady wyznaniowe.
Tołług współczesnych byl najbardziej j ną osobą do wta-auiic/cria c> łowicka białego w odrębny i egzotyczny klimat ię o tym i. nie i wzruszająco wyraził:
liaiy człowiek ». swej wszechwiedzy nawet nie przeczuwał, że i»otrzymał św n ń inicjacyjnych do tej dziedziny i znajdował
y co najwyżej, na poziomie kobiet i dzieci u ludów niepiśmion-u
jednak do tej pory nie dotknęliśmy jeszcze tej strony jogo Irości w inter żującej nas dziedzinie, która stanowi dodat-tjtuł do chwały. ^Tatan Sćidcrblom postawił Szwecję na rn miejscu w badaniarł^ rę^gk)znawczvch.)Jc st to za .duga . przewyższając nawet jego działalność jako inicjatora /teamie historii religii. Minęły zaledwie trzydzieści trzy lata rei idstrza, a szwedzcy religioznawcy zaczynają nadawać tej dyscyplinie.
żyje już Tor Andraef jeden z najwybitniejszych uczniów Sóderbloma. Badacz zajmował się źródłowymi studiami amem, dopełniając harmonijnie ara bis tyką iranistycznc resowarsia nauczyciela. Studium z dziedziny eschatologii nawczcj, idące w ślady pierwszej pracy mistrza La vie Jutu-tpres le Tnazdiisme, doczekało się przekładu niemieckiego Die letzten Dinge (Rzeczy ostateczne) w 1941 roku, również hhhommed. Scin Leben und sein Glaube (Mahomed. Życic tT'i), G< ■' /-gen 1932, s. ICO, należy do klasycznych biografii
Jfcstorc.n rei i gio znawców szwedzkich jest emerytowany profe-WU i klasycznej w Lund, Mai »in Pcrv/n Nilsson. Dziewięć-Ś»*T*olełni starzec tworzy do ostatniej chwili cenne prace
i'4ryt* t t- j */ dżinie. Wśród wielu prac drobnych na temat
1 .".ii wyróżnln t>lą swym-rozmiarom jego < pracowanie reUgii gre-ł'' i-j dln IV wydania P. 1). f*hantepi<» ti . Sau: • lye I^bfbuch der Rcliyloiisyeschichie, wynosząc** 137 s m J mu / oowi rzc -no dział historii rełigii greckiej w sławnym Ua>.dbu.ch der /liter-Ł umswisse nsch/t ft.
Na czoło szkoły szwedzkiej wysuwa si" teraz Geo Widon^rcn, uczeń Tora Andrae, prof. historii i psychologii religii w U psa li, przewodniczący IAIIR. .Icst to uczony w ..-oki j miary, godny następca Sddcrbloma i Andrae na upsakk i katedrze. Fakt, że publikuje prawie wyłącznie po angielsku i niemiecku, ma swoją wymową. Począwszy od zasadniczej o: pracy Hochyot!-
glaube im Alten Iran (Uppsala—L« ipz:g 1938), publikuje szereg mniejszych i większych rozpraw na tema*, manicheizmu, islamu, mandaizmu, gnozy i judaizmu. Dał też fenomenologiczny przegląd religii świata w książce Religionens Vdrld. Retiyioru/eno-nwnologiska sludier och óver.ukter (Steint rcliyii. Studia i szkice religijnofcnomenologiczne), Uppsala 1145. Specjalnością tego uczonego jest zagadnienie świętości i instytucji królewskiej.
Z jego inicjatywy Międzynarodowy K-ngies Religioznawczy w K/ymie w 1955 roku pracował nad problemem Świętego Królestwa.
Tenże Geo Widengren przeniósł punk: ciężkości zainteresowań szwedzkiej szkoły religioznawczej. Przeć*em była to szkoła ekumeniczna Natana Sodcrbloma. Widengren odszedł od ewolucyjnego ujęcia historii przez mistrza, a skoncentrował się, wzorem angielskiej szkoły.mitu i rytuału (patrz :oz< £ ił XI), na <led:-^-niu stałych wzorców mitoobrządowych. związanych z kultem króla jako reprezentanta płodności w rolniczych cywilizacjach
do Mowinckela, pracująca początkowo niezależnie od angielskiej... Badacze skandynawscy (głównie szwedzcy i duńscy — T. M.) przejęli od Duńczyka V. Gronbecha zastosowane przez niego do badań nad religią germańską dramatyczne pojmowanie kultu, zastosowali je do Starego Testamentu, a szczcgi lufę >.aruli się wykazać, że „ideologia króla” w tekst u ,aryck.vh . .-iwi ogniwo po rodnicząco pomiędzy Mezopotamią a Izrael ra” \
Do czołówki szwedzkiej należy poza tym prv . h r i teigu w Lund Kr land K.hnmark i profesor his tor-, i i psychok , i x . ii