D (105)

Części li. Knagi — zaczepy do wiązania lin (do umocowania). Po wycięciu i zagięciu końców ku gól-rze, odwrotną stronę zaczerniamy tuszem, a części przyklejamy w odpowiednie miejsca (oibok pokryw lg).

Ponadto możemy jeszcze — dla większej wierności odtworzenia — uzupełnić nasz model różnego rodzaju uchwytami wykonanymi z cienkiego drutu (np. ze spinaczy biurowych, ze szpileczek). Uchwyty te — po zagięciu na kształt litery U, o rozstawie według kropeczek wydrukowanych w miejscach ich wklejenia — wsuwamy w otworki nakłute np. igłą. W celu unieruchomienia uchwytów od środka, napuszczamy na wystające końce drutów po kropelce szybko-schnącego kleju. Część uchwytów — umieszczona na wydrukowanych, bocznych pokrywach luków silnika, są znacznie odchylone na zewnątrz, dlatego też i otworki dla tych uchwytów przeznaczone nakłuwamy także ukośnie. Ilość uchwytów oraz miejsce ich przyklejenia przedstawia rysunek 3.

Części lk, 11 i lm. Obudowa i pokrywa z wyzier-nikami włazu kierowcy. Najpierw wycinamy część lk, którą po odpowiednim uformowaniu sklejamy w pierścień o ukośnych ściankach. Perścień ten następnie wklejamy od wewnątrz, w otwór wycięty w przedniej płaszczyźnie — części 1. Ponieważ płaszczyzna ta jest lekko ukośna, pierścień obudowy włazu powinien być wklejony tak, aby z tyłu, tuż przy linii załamania tej płaszczyzny, wystawał nieznacznie, a z przodu — prawie całkowicie (miejsce łączenia dwóch końców pierścienia winno znajdować się z tyłu). Aby to uzyskać, wycięty otwór włazu należy odpowiednio dopasować do ukośnych ścianek pierścienia, przez ukośne opiłowanie wewnętrznych krawędzi otworu. Można tego dokonać półokrągłym pilnikiem lub papierem szklistym nawiniętym na okrągłą listewkę o średnicy mniejszej od tego otworu. Wyciętej pokrywie włazu kierowcy — część 11 — możemy nadać lekko wypukły kształt, przez wyciskanie np. odwrotnym, półokrągłym końcem pióra wiecznego, po odwrotnej stronie tej części, na miękkim podłożu (np. na korku) aż do uzyskania kształtu podanego na rysunku 4 (przekrój A-A). Pokrywę tę przymocowujemy za pomocą szpileczki, umożliwiającej obracanie tej części. Szpileczkę należy usztywnić przez wbicie od środka w jej koniec np. kawałeczka korka i przyklejenie go do kartonu. Z wierzchu, między ramię pokrywy, a płaszczyznę nadwozia, możemy nasunąć na szpileczkę, skręconą na klej i zaczernioną tuszem, odpowiedniej długości rurecz-kę. Ramię pokrywy można także usztywnić przez podklejenie kawałeczka tekturki. Na boczne powierzchnie obudowy przyklejamy sklejone trzy wy-zlernlkl — części lm (rys. 4),

Rys, 4

Części ln. Lewa i prawa osłona reflek::row. Po sklejeniu na kształt, podany na rysunku 5. przyklejamy w odpowiednie miejsca (krótsza osłon-, po prawej stronie, dłuższa po lewej).

Część lp. Łopata. Po wycięciu i zwinięciu trzonka w rurkę naklejamy ją na górną płaszczyznę po prawej stronie, tuż koło wieży. Trzonek łopaty można także wykonać z listewki.

Części lr, ls, lt. Płyta falochronu wraz z zawiasami i popychaczami podnoszącymi. Po wycięciu, obie powierzchnie płyty — część lr — sklejamy ze sobą. a środkowe części, spełniające rolę połówek zawiasów, formujemy w odpowiedni sposób i wsuwamy tam na czas sklejania szpileczki lub druciki o odpowiedniej średnicy. Z boku falochronu (patrz rysunek 6) także na czas sklejania wsuwamy szpileczki spełniające później rolę osi popychaczy. W podobny sposób wykonujemy drugie połówki zawiasów —

Rys. 5

części 15, które po sklejeniu naklejamy w odpowiednie miejsca na przedniej krawędzi części 1. Części lt to popychacze falochronu, które — po sklejeniu ich ze sobą — montujemy według rysunku 6. Cały falochron wraz z popychaczami montujemy na modelu dopiero po sklejeniu obu części — górnej i dolnej — w jedną całość. Przykadłubowe ośki popychaczy — szpileczki — usztywniamy w sposób podobny jak oś pokrywy włazu kierowcy, krótsze popychacze możemy przykleić na stałe do rureczek założonych na szpileczki. Falochron czołgu, podczas jazdy po lądzie, jest opuszczony do tyłu, natomiast w czacie pływania — podniesiony do góry i skierowany lekko ukośnie do przodu (rys. 6).

Części 2, 2a, 2b, 2c, 2d, 2e. Elementy dolnej części kadłuba (nadwozia). Do części 2, po nacięciu linii zagięć i zagięciu boków oraz sklejek, doklejamy części uzupełniające z przodu — część 2a, z tyłu — część 2b. W środek, dla usztywnienia nadwozia, wklejamy wzmocnione tekturką najpierw usztywniające boki części 2c, a następnie wręgi, części 2d, 2e. Wręgi, których szerokość zależy od grubości tekturki użytej na podklejenie części 2e, należy wycinać na szerokość z zapasem i dopasowywać na sklejonej dolnej części kadłuba. Miejsca styków bocznych kra«-wędzi wręg z płaszczyznami bocznymi wzmocnić możemy przez wklejenie tam sklejek — wyciętych pasków papieru, zagiętych wzdłuż (patrz rys. 7).

Część 2f. Usztywnienie osadzeń koła napędowego gąsienicowego bieżnika. Po podklejeniu kilkoma warstwami cieńszej tekturki aż do uzyskania grubości 6 mm, podklejamy pod wystającą z tyłu sklejką w dolnej części nadwozia i zaczerniamy tuszem.

Części 2g, 2h. Części osłon otworów napędu wodnego, Część 2g, 2h podklejamy tekturką i naklejamy jedną na drugą, a następnie naklejamy z tyłu w odpowiednich miejscach na dolnej części nadwozia — części 2b,.