DSC41 (8)

122

10.2. Zasada działania transformatora jednofazowego

Na rysunku 10.1 przedstawiono szkic ideowy działania transformatora jednofazowego dwuuzwojeniowego. Na rdzeniu wykonanym z materiału ferromagnetycznego, stanowiącym zamkniętą drogę dla

strumienia magnetycznego, nawinięte są dwa uzwojenia odizolowane od siebie i od rdzenia. Uzwojenie pierwsze -pierwotne — mające Z) zwojów dołączone jest do źródła napięcia sinusoidalnego U|. Uzwojenie drugie — wtórne - ma z2 zwojów. Prąd sinusoidalny płynący w uzwojeniu pierwotnym wywołuje w rdzeniu transformatora sinusoidalny strumień magnetyczny.

W uzwojeniach pierwotnym i wtórnym zmiany strumienia magnetycznego

<D sprzęgającego oba uzwojenia indukują siły elektromotoryczne o wartościach:

d<D

dt

d<D dt

Jeśli przebieg czasowy strumienia jest określony funkcją O = <J>_m sin cot — <D_m sin2nft,

to przebiegi czasowe sił elektromotorycznych ej i e₂ są następujące:

dd> dt

e, =z,

e, = z,

e 2 = z-

(10.1)

(10.2)

(10.3)

■ = Z|(o<t>_m coscot =    sin

d<D

W = z₂ —— = z₂(DCt>_m coscot = z₂cod>_m sin dt    V

!>	(10.4)
	(10.5)

Przebiegi czasowe sił elektromotorycznych wyprzedzają więc o kąt n/2 wytwa-rzający je strumień magnetyczny.

Amplitudy sił elektromotorycznych indukowanych w uzwojeniach wynoszą:

E|_m = Z|(Dtt>ni = 2nfz,<D_m ;    (10.6)

^E2m 1    = 2jtfz₂d>_|n ,    (10.7)