E (52)

oprofilowania kół — cz. 171 i p oraz cz 18 1 i p; — kół cz. I9a, b, c, d. e. f. W owiewkach (cz. 17 1 i p) wycinamy crtworki (okrągły i podłużny). a w' ich spodnich częściach (cz. 18 1 i p) miejsca na koła, po czym części te sklejamy ze sobą. Następnie na kawałku drutu lub szprychy rowerowej nawijamy elementy goleni — cz. 21a i b w cias

ne wałeczki i sklejamy je. Sklejamy też uformowane profil owo cz. 20a i b wstawiając w nie wałeczki (cł 21a i b), tak aby ich czerwone końce wystawały z obu stron równo na zewnątrz. Wzmocnienie podwozia — cz. 22 — najpierw wycinamy ,,z grubsza”, po złożeniu razem sklejamy i dopiero po wyschnięciu kleju wycinamy w pierwszej kolejności otworki, potem całość wzdłuż obrysu i wyginamy je. jak wskazuje rys. 4. Koła — cz. 19a, b, c, d wycinamy i na razie odkładamy. Przyklejamy je na obrobione już na czysto koła złożone z kilku warstw tekturki (cz. 19e i f) o grubości około 6 mm. Koła można również wykonać z dużego korka — w tym przypadku cz. 19e i f nie będą nam potrzebne. Obrobione „na czysto” koła malujemy na obwodzie czarnym tuszem kreślarskim.

Tak przygotowane części podwozia montujemy w jedną całość. W tym celu golenie podwozia — cz. 20—21, wity kamy w otworki wykonane we wzmocnieniu podwozia — cz. 22.. smarując wnętrze otworków klejem, po czym wsuwamy je drugim końcem (rówhież posmarowanym klejem) w otworki wykonane w bocznych ściankach cz. 1 kadłuba; środkową część wzmocnienia podwozia (cz. 22) przyklejamy do spodu cz. 1 kadłuba w miejscach oznaczonych prostokacikami. Po wyschnięciu kleju zakładamy (na klej) na dolną część goleni owiewki — cz. 17 lewą i praWą, okrągłym otworkiem, wsuwając jednocześnie końce wzmocnienia podwozia (cz. 22) w znajdujące się w owiewkach nieco niżej podłużne otworki. W gotowych już kołach przebijamy grubszą igłą lub gwoździkiem otwory i zakładamy je na szpilce w owiewki, uważając na dokładne ustawienie koła w owiewce. Na ściance owiewki czarne punkty wskazują miejsca, w których powinna być przebita szpilka. Należy zwrócić uwagę, by szpilki były ustawione prostopadle do osi samolotu, która przebiega wzdłuż kadłuba w jego środku. Wystające na zewhątrz końce szpilki obcinamy obcążkami. Płozę ogonową wklejamy później, ponieważ zamontowana już teraz mogłaby ulec zniszczeniu podczas dalszej budowy modelu.

IV. Skrzydła

W skrzydło lewe i prawe (cz. 23 1 i p) po wycięciu wklejamy szkielet składający się z dźwigarów oz. 24 li p (po jednym na skrzydło) oraz żeberek 25a, b, c, d (po diwa na skrzydło) i żeberek mniejszych — cz. 26a, i b (po

Rys 8. Dźwigar steru wysokości jednym na skrzydło). Szkielet do skrzydła montujemy za pomocą kątowników oznaczonych na arkuszach dużymi literami A, B, C, które należy poprzecinać wydłuż Unii ciągłych, a wzdłuż linii przerywanych zagiąć. Układ szkieletu na skrzydle szczegółowo wyjaśnia rys. nr 5a i b. Wyjaśnia on także, gdzie należy użyć jakich kątowników. Po wklejeniu szkieletu zaginamy górną połowę pokrycia skrzydła i sklejamy ją razem z dolną , połową wzdłuż sklejki przy krawędzi spływu, smarując także górne krawędzie szkieletu klejem. Podczas sklejania trzeba uważać na właściwe ułożenie skrzydła, aby nie było zwichrowane.

Na brzegach górnego pokrycia skrzydeł wklejamy sklejki — cz.

27p i 1, po czym przyklejamy do nich cz 28 l i p, uzupełniając nimi pokrycie skrzydeł. Sklejki na końcach skrzydeł i na cz. 2!8 sklejamy razem i za ich pomocą przymocowujemy skrzydła do górnej części kadłuba. Na dolnej powierzchni skrzydeł, w miejscach oznaczonych przerywaną linią, przyklejamy osłony profilujące końce zastrzałów — cz. 29 p i 1, pamiętając o tym, aby wycięcia na zastrzały były skierowane w stronę kadłuba.

Z kolei wykonamy zastrzały — cz. 30 pi 1. Po wycięciu i uformowaniu obydwu połówek zastrzału na przekrój kroplowy, wklejamy do środka drut tak, by u dolnego końca zastrzału (bez sklejek) wystawał on na około 2 do 3 mm, a do górnego końca nie dochodził na około 1—2 mm, po czym siatkę cz. 30 zastrzału sklejamy (patrz rys. nr 6).

Umocowanie skrzydeł na kadłubie jest bowiem najtrudniejszą czynnością przy budowie modelu, ze względu na konieczność zachowania właściwego ich układu. Układ ten wyjaśnia rys. nr 7. W naszym samolocie skrzydła nie mają skosu ani do tyłu, ani do góry — są zamocowane pod kątem prostym w stosunku do pionowej i poziomej osi kadłuba. Sklejkami znajdującymi się na wewnętrznych końcach skrzydeł przyklejamy je do górnych krawędzi kadłuba i zanim klej zaschnie, sprawdzamy prawidłowe ustawienie skrzydeł, przykładając do ich krawędzi kawałek deski czy listewki unieruchomionej za pomocą ciężarków na stole. Gdy klej zaschnie, skrzydła podpieramy zastrzałami — cz. 30. Aby je umocować do kadłuba, robimy w cz. 21 goleni, w miejscu gdzie wchodzi ona w kadłub, otwór, w który wsuwamy wystający koniec drutu zastrzału. Miejsce to przedtem smarujemy klejem (rys. 6). Sklejone ze sobą sklejki przy drugim końcu zastrzału wsuwamy w podłużny otwór cz. 29 również smarując je klejem Następnie ostrożnie ustawiamy skrzydła we właściwe położenie (tak by oba stanowiły — patrząc od

Rys9. Ptoia ogonowa.

przodu samolotu — linię prostą, rys. 7) i wtedy przyciskamy lekko aż do zaschnięcia kleju.

W tym czasie wycinamy górną część kabiny — cz, 31 i przyklejamy ją błoną fotograficzną.

Po ostatecznym zaschnięciu kleju wycinamy w górnej powierzchni