działanie przeciwbólowe, przedwdepresyjne i pobudza aktywność ruchowa. Działanie przeciwbólowe kalcytoniny ma znaczenie praktyczne.
W lecznictwie stosowane są preparaty syntetyczne o ugrupowaniu aminokwasów takim, jak w kalcytoninie ludzkiej lub kalcytoninie łososiowej. Ze względu na wolniejszy metabolizm, kalcytonina łososiowa ma ok. 25-krotnie większą aktywność biologiczną od kalcytoniny ludzkiej.
Po długotrwałym stosowaniu kalcytoniny łososiowej mogą pojawić się przeciwciała, które osłabiają iei działanie, ponadto po długotrwałym stosowaniu może wystąpić zmniejszenie wrażliwości tkanek na działanie tego hormonu. Można temu zapobiegać przez stosowanie kalcytoniny okresowo.
Kalcytoninę stosuje się w stanach hiperkalcemii (np. związanej z chorobą nowotworowa), w chorobie Pageta, w osteogenesis imperfecta, plamistym zaniku kości i w różnych postaciach osteoporozy.
Działania niepożądane. Stosowanie kalcytoniny może wywołać: nudności, wymioty, zaczerwienienie skóry, wysypkę, podwyższoną temperaturę ciała, drętwienie rąk, świąd skóry, reakcje uczuleniowe.
Przeciwwskazaniami dostosowania kalcytoniny są: ciąża i okres
karmienia piersią.
Witamina D3 jest steroidem powstającym w skórze pod wpływem promieni ultrafioletowych z 7-dehydrocholesterolu. W pewnej części jest także dostarczana z pokarmem.
W wątrobie następuje 25-hydroksylacja witaminy D, której produktem jest 25(OH)D3. Powstały 25(OH)D3 dostaje się do nerek, gdzie ulega dalszej hydroksylacji i efektem końcowym tego procesu jest powstanie aktywnego biologicznie metabolitu określanego jako l,25(OH)2D (aktywna witamina D3). Przekształcenie 25(OH)D3 do l,25(OH)2D jest pobudzane przez PTH, a hamowane przez jony fosforanowe.
10