fiesta6

Wiadomości wstępne

Rys. 0.2. Ford Fiesta ’96 - widok z tyłu

kulacją spalin, wprowadzoną w celu ograniczenia emisji spalin do środowiska naturalnego.

Ford zachował także dla niektórych wersji samochodu stosowane wcześniej silniki: benzynowy 1,3 (1299 cm³) oraz wysokoprężny 1,8 {1753 cm³), o mocy znamionowej 44 kW_: uprzednio montowane w samochodach Fiesta Classic i znane pod nazwą Endura-E oraz Endura-DE. Silniki te nie są omawiane w niniejszej książce. W nowej Fieście zastosowano hydrauliczne sterowanie sprzęgła o siłowniku umieszczonym w osi łożyska wyciskowego,

Samochód może być wyposażony w dwa rodzaje skrzynek przekładniowych, stosowane w samochodach Fiesta poprzedniej generacji: klasyczną o ręcznej zmianie biegów oraz automatyczną CTX o ciągłej zmianie przełożenia. Wprowadzono w nich drobne modyfikacje, m.in. zmieniono przełożenia skrajnych (1. i 5.) biegów skrzynki mechanicznej. Automatyczna skrzynka przekładniowa (produkowana w Bordeaux) jest stosowana wyłącznie w wersjach z silnikiem 1,25.

W celu polepszenia „trzymania się drogi'’ przez samochód w nowych Fiestach wprowadzono całkowicie nowe zawieszenie przednie. Wahacze zawieszenia oraz drążek stabilizatora i przekładnia kierownicza są zamocowane za pośrednictwem elastycznych łączników (poduszek metalo-wo-gumowych) do ramy szczątkowej. W zawieszeniu tylnym wprowadzono jedynie drobne korekty.

W bogatszych wersjach wyposażenia wprowadzono układy przeciwdziałające blokowaniu kół podczas hamowania (ABS) oraz poślizgowi kół napędzanych (CTS). Poduszkę powietrzną pasażera (obok kierowcy) oraz napinacze pasów bezpieczeństwa, a także przekładnię kierowniczą o zmiennym przełożeniu ze wspomaganiem i filtr powietrza zasysanego przez układ przewietrzania wnętrza samochodu wprowadzono we wszystkich wersjach wyposażenia.

W żadnej wersji nie przewidziano możliwości regulacji wysokości koła kierownicy, a elektryczna regulacja wysokości siedzenia kierowcy jest dostępna jedynie jako opcja.

Ewolucja stylistyki nadwozia jest widoczna w miękkich krzywiznach jego linii, stosowanych odtąd także w innych modelach tej firmy.

Nowa generacja modelu Fiesta dała także początek nowemu modelowi japońskiej Mazdy 121. Nowe Fordy Fiesta oraz Mazdy 121 w wersjach trzy- i pięciodrzwiowych różnią się zewnętrznie nie tylko znakami fabrycznymi, ale także ozdobną osłoną chłodnicy oraz listwą na tylnych podnoszonych drzwiach Mazdy. Nowe Fiesty i Mazdy 121 są montowane na tej samej linii produkcyjnej w Da-genham w Anglii. W niemieckiej filii Forda, w Kolonii, jest montowana wyłącznie Fiesta.

W samochodach dostawczych Ford Courier wprowadzono nowe nadwozie; stosowane są także dwa znane już silniki: Endura-E i Endura-DE. Samochody te nie są opisywane w niniejszej książce.

IDENTYFIKACJA SAMOCHODU

NUMER IDENTYFIKACYJNY POJAZDU (A, B)

Siedemnastoznakowy numer identyfikacyjny pojazdu (rys. 0.3) - zgodny z normą UE - jest wybity na podłodze, pod pokrywką, przy przednim siedzeniu pasażera. Taki sam numer znajduje się na tabliczce znamionowej oraz na płytce zamocowanej na górnej powierzchni tablicy rozdzielczej przed pasażerem, tak aby był widoczny przez przednią szybę.

TABLICZKA ZNAMIONOWA (C)

Tabliczka znamionowa jest umieszczona na górnej poprzeczce nadwozia, z przodu przedziału silnika (rys. 0.3). Zawiera następujące dane (wg Ford Fiesta do modelu ’96):

1 - numer homologacji typu,

2 - numer identyfikacyjny pojazdu,

3 - dopuszczalną masę całkowitą,

4 - dopuszczalną masę pojazdu z przyczepą,