Ekonomika turystyki R Łazarek (98)

Tabela 18 (c.d.)

Grupa usług	Sprzedaż usług	Liczba klientów	Popyt	Ceny usług	Stopień zaspokojenia popytu
2. Usługi gastronomiczne ogółem	17,0	20,8	20,8	15,0	32,3
dla osób spoza ośrodka	28,8	8,1	8,1	-3,8	30,2
3. Usługi towarzyszące ogółem wypożyczalnie sprzętu sporto-	25,7	35,9	35,9	35,9	41,9
wego i turystycznego	35,9	0,0	0,0	0,0	41,9
wycieczki	50,0	0,0	0,0	-14,1	43,8

Syntetyczną miarą, która służy do oceny zmian w sytuacji rynkowej w danym kwartale poszczególnych segmentów branży turystycznej (biura podróży, hotele, ośrodki wczasowe) oraz w skali całej branży jest indeks koniunktury (PWKT) tzw. Poznański Wskaźnik Koniunktury Turystycznej. Indeks jest średnią arytmetyczną ważoną sald koniunktury dotyczących: aktualnego i prognozowanego poziomu sprzedaży, liczby obsłużonych klientów, jakości usług, aktualnej i przyszłej ekonomicznej kondycji firm. Indeks przyjmuje wartość od -100 do +100.

Dla poszczególnych segmentów branży turystycznej w III kw. 1997 r. wskaźnik ten przyjmował następujące wartości:

Hotele (PWKT -HT): +17,7,

Biura podróży (PWKT - BP): -15,7,

Ośrodki wczasowe (PWKT - OW): +12,4.

Dla całej branży indeks koniunktury ukształtował się w III kw. 1997 r. na poziomie:

PWKT - RT: +2,0,

co oznaczało, że koniunktura była podobnie oceniana w analogicznym kwartale roku poprzedniego⁸².

^S2 Raporty Rynkowe s. 30.

100