FunkcjonowanieRynku R1294 395

jest bank centralny, który wypełnia założenia państwa w zakresie polityki pieniężnej.

Państwo jako podmiot interwencjonizmu nie ustala zazwyczaj stopy procentowej. Może natomiast określać lub współokreślać zasady zmian stopy procentowej, które wpływają na podaż i popyt na pieniądz. Jeżeli przy danej podaży pieniądza obniża się poziom stopy procentowej, wpływa to na wzrost popytu na pieniądz, a w konsekwencji może wpływać na wzrost popytu na produkty, usługi i pracę. Tego typu zmiany są korzystne z punktu widzenia równoważenia rynku pracy. Mogą być one również korzystne z punktu widzenia rynku produktów i usług, gdyż umożliwiają zwiększenie wielkości podaży. Wzrost wielkości podaży może być tym większy, im większy jest wzrost poziomu cen, wywołany wzrostem wielkości popytu pod wpływem spadku poziomu stopy procentowej. Polityka coraz droższego pieniądza wyzwala odmienny układ zależności, które rozprzestrzeniają się na rynek pracy oraz rynek produktów i usług.

Interwencjonizm państwa na rynku, oparty na polityce pieniężnej, jest skierowany zwłaszcza na ograniczanie inflacji lub przeciwdziałanie jej wzrostowa. Jej założenia nie mogą uwzględniać wyłącznie prostych zależności między stopą procentowy a inflacją, lecz również fakt, że koszty kredytu są elementem kosztów działalności podmiotów rynku, będących podstawą kształtowania cen produktów i usług.

Polityka pieniężna nie występuje jako samoistny składnik interwencjonizmu państwa na rynku. Jest ona elementem zbioru instrumentów interwencjonizmu, występującym obok innych wymienionych już przedsięwzięć interwencyjnych. Interwencjonizm państwa na rynku może być skuteczny, jeżeli jest oparty na:

—    zintegrowanym zbiorze wspomagających się nawzajem instrumentów regulacji różnych rodzajów rynku;

—    założeniu, że w zależności od celu interwencjonizmu podstawowe znaczenie w tym zbiorze mogą mieć różne instrumenty (zmienna struktura zbioru instrumentów);

—    założeniu, że między poszczególnymi rodzajami rynku zachodzą wzajemne zależności, które nie mogą być pomijane w procesie kształtowania zintegrowanego zbioru instrumentów interwencjonizmu państwa na rynku.

Instrumentalna sfera interwencjonizmu państwa może stwarzać zagrożenia dla sprawnego funkcjonowania rynku. Możliwości pojawiania się zagrożeń wzrastają w miarę zwiększania stopnia selektywności i częstotliwości zmian poszczególnych instrumentów oraz stopnia ich indywidualizacji w stosunku do elementów, przedmiotów i podmiotów rynku.