Najliczniej używanym pojazdem uzbrojonym w miotacz płomieni była wersja popularnego czołgu PzKpfw III (Sfl Kfz 141) - PzKpfw III (FI) - Sd Kfz 141/3
nazywana te/ Flammpanzer III. Przebudów.) standardowego czołgu wersji Ausf. M polegała na zabudowaniu w wieży miotacza płomieni / pompo produkc ji lirmy Koebe, pozwalając o na wyrzucenie do 7,8 litra mieszań ki zapalającej na sekundy. Pompa była napędzana dwusuwowym silnikiem typu Auto-Union (DKW) 7.W IIOt o mocy 20,b kW (28 KM). Ciecz zapalająca miała ciśnienie od 11 do 18 atmosfer. Pozwalało to na osiągnięc ie zasięgu skutecznego ognia do 60 metrów. Ciec z zapala-j.pa była zapalana elektryczni) zapalniczki) tzw. Smitskcr/en. Miotacz płomieni mógł zmieniać położenie w zakresie od +10'* do +20’.
Uzbrojenie dodatkowe pojazdu stanowiły dwa karabiny maszynowe typu Rhcinmettill-Borsig MC" 34 kalibru 7,02 mm zamontowane w wieży i / przodu kaci łuba czołgu, Zapas amunicji karabinowej wynosił 3750 naboi.
Zbudowano 100 czołgów PzKpfw III (FI) - Sd Kfz 141/3 o numerach podwozia 7760‘) 77708 produkcji zakładów MIAU w Brunszwiku (Brnunsweig). Montaż miotaczy wykonywały zakłady Wegmann & Co. w Kassel.
Planowano, ze w styczniu zostanie wyprodukowanych 20 czołgów, 45 w lutym i 35 w marcu. Rzeczywis ta produkcja przebiegała inaczej. 2 lutego 194 3 roku przekazano wojsku 65 czołgów, 54 w marcu i ostatni jeden czołg w kwietniu 194 5 roku. W jednostkach znajdowało się stale około 50 sprawnych czołgów. Najwięc ej czołgów P/Kpfw III (FI) - Sd Kfz 141/3 utrać ono jesieni,] 1943 roku w czasie walk na Ukrainie. Ostatnie kilka czołgów lego typu używano bojowo podczas walk w Budapeszcie w styczniu 1941 roku.
C/.ols» 1‘s.Kpfu III (M) - Sil KI/ 1-11.0 /dolni \ »r WIos/ctIi, c/olg obecnie /nujiliijr « /liiornch niu/ciini " Koblencji » KFIN. //wił /’^A/'/i.‘ III (Fil - Sil A/.- 141/3 n, i.i mpUmut tu l/t/h ,\'»n •< »v t mumii luno ni in (hc Kohlcnz Musami, (ii i inam |Tnnk Miisi'iiin|
14