Gdzie strumyk i głęboka studzienka

GDZIE STRUMYK

		A	--kr		h	, i
	^L		[U J' v		P ‘	. ~3TI— -41-

Gdzie stru - myk ply - nie z wol - na,    roz -

	K b J) 1			D 5=		7=^	br -Nd
	^ J^1 * * «	^-j	'	ar *		_: f. 1	Lu iL_ __ry •

sie-wa zio-ła maj,    sto - kro-tka ro-sła pol-na, a

nad nią szu-miał gaj. Sto - kro - tka ro - sła

Qj < 4^				E			■	A	h-
A " T		1	*			.				V
	_1	_ 7				_~		_Łi	L 71	1_
^-			IM		JE_ ~

poi - na, a nad nia szu - miał gaj!

2. W tym gaju tak ponuro, że aż przeraża mnie, ptaszęta za wysoko, a mnie samotnej źle. (bis)

5.1 idą, idą, idą i zaszli w ciemny las, a harcerz taki gapa, że aż w pokrzywy wlazł, (bis)

3.    Wtem harcerz idzie drogą; "Stokrotko, witam cię!

Twój urok mnie zachwyca, czy chcesz być mą czy nie?

4.    Ma miłość jest ogromna, głęboko w sercu skryta

i nikt jej nie odgadnie, i nikt jej nie odczyta, (bis)

6.    A ona, ona, ona,

cóż biedna robić ma?

Nad gapą pochylona i śmieje sie: cha, cha!

7.    Gdzie strumyk płynie z wolna, rozsiewa zioła maj,

stokrotka znikła polna, z harcerzem poszła w dal. (bis)

i

GŁĘBOKA STUDZIENKA

C7

F7

D7

Gm

m

ftp" i r p

2

Głę- bo - ka stu-dzień - ka, głę- bo - ko ko - pa - na,

C    B    D⁷ Gm    _L C⁷    F

—k:-K-

1

/ J

j r r

m-

n ^ )

-/fT\ P_

\ , -

i

^ ł h —

—j /

1

j—•

—

^——^J

—W-

--1

a przy niej Ka-sień- ka jak wy-ma - lo-wa- na.

2.    Przy studzience stała, wodę nabierała, o swoim Jasieńku, kochanym myślała.

3.    Żebym cię, Jasieńku, choć raz zobaczyła, to bym do studzienki za tobą skoczyła.

4.    Najpierw bym rzuciła ten biały wianeczek, com sobie uwiła ze samych różyczek.

5.    Ucałuję listek szeroki, dębowy,

razem z pozdrowieniem rzucę go do wody.

6.    Zanieś go, studzienko, do Jasieńka mego, powiedz mu ode mnie, że czekam na niego.

Głęboka studzienka

Ludowa piosenka miłosna z XIX w.