jak wyleczyłem dziecko z dysleksji00003

je stosunki w pracy. Dyslektyk ma zwykle problem tam, gdzie inni go wcale nie dostrzegają. Zatrzymuje się tam, gdzie pozostali biegną, a biegnie tam, gdzie inni stają.

To wszystko prawda. Ale jest też inna strona medalu. Dys-leksja wcale nie jest groźna. Wcale nie powinna przerażać, otumaniać i nękać. Nie musi być czadem, mgłą i burzą. Nie jest kamieniem Syzyfa ani dolegliwością, z której nie można się wyleczyć. Nie musi obezwładniać, zniechęcać, ogłupiać, doprowadzać do szewskiej pasji i czarnej rozpaczy. Nie musi być piętnem i przezroczystym garbem, który trzeba dźwigać zawsze i wszędzie. Żeby się jej pozbyć, nie trzeba ani lat, ani góry pieniędzy.

Potrzeba co najwyżej kilku miesięcy.

Nie wierzysz?

Zaraz się przekonasz!

6

/drowego Człowieka

JEDEN