gdzie
h maksymalna wartość grubości skiby równa wysuwowi kola naczyniowego, m, a
<P kąt obrotu naczynia liczony od pionowej przechodzącej prze? oś koła w stopniach.
4.6.2. Analiza równania grubości skiby
Otrzymane równanie (4.67) pokazuje, że zmienna wielkość grubości skiby jest funkcją kąta cp i jednocześnie zależy od geometrycznego parametru kh, który zawarty jest tylko w drugim członie. Przebieg funkcji
grubości skiby, wyrażonej częścią maksymalnej wielkości h dla koparki kołowej, pokazuje rys. 4.24. Grubość ta jest sumą obu zawartych w równaniu (4.67) członów. Wykresy pokazują, że wielkość grubości skiby prawie w całym przebiegu urabiania określona jest głównie przez wartość pierwszego składnika h sin cp.
Drugi składnik
wywiera nieznaczny wpływ na zmianę grubości skiby w zakresie kąta 120 !> cp > 10°. Tylko na początku przebiegu urabiania (9? <C 10w). tj. przy grubości skiby 0 0,1 h, składnik (4.68) ma określony wpłyvV
na grubość skiby. Analiza równania (4.67) potwierdza to przypuszczenie-Jeżeli zakres zmiany wielkości pierwszego składnika hsinę; dla całego zakresu zmiany kąta 9? leży w granicach
to zmiana drugiego składnika (4.68) maleje do
h 2 lciT^h ~2kiT cos2 <P>°
-A przy minimalnych wartościach parametru kh 6 daje dla istniejących fjjpów koparek zależność
0,083 h^h } — cos2 9?^ 0
nla niektórych typów koparek kołowych przy zmianie kąta cp od 0 do 120°, składnik (4.68) zmienia się od maksymalnej wartości (0,075 -4- 0,033) h orZv kącie cp = 0, aż do 0 przy cp - 90°, a przy kącie cp = 50° zmniejsza £<> o połowę do (0,031 4- 0,014) h. Składnik (4.68), posiadając bardzo małe vęfertości bezwzględne, ma mały wpływ w zakresie kąta 60° < cp < 120° i dlatego można bez znaczniejszego błędu teoretyczną zależność zmiany Lubości. która ma formę dwuczłonową, zastąpić dla praktycznych zastosowań formę jednoczłonową
hv = h sin cp m (4.69)
Nie uwzględniamy tu wpływu parametru geometrycznego kh.
4.6.3. Równanie funkcjonalnej zmiany szerokości 1 skiby w procesie urabiania
1 Dla określenia równania funkcji bv — i{cp) można (rys. 4.25) napisać, że wysięg naczynia od osi Z—Z, które znajduje się w pomyślanym położeniu Kj i scharakteryzowane jest kątem cp, wynosi
Rv = A02 + 02L
Rys. 4.25. Szerokość skiby jako funkcja położenia naczynia urabiającego [163]
Ponieważ A02 = Rw ~~ R, gdzie Rw oznacza wysięg naczynia od osi Z—Z, Znajdującego się na wysokości osi koła w punkcie W i 02L = R sin cp, dlatego wysięg Rv w położeniu K> określimy jako
Rv = Rw — R + R sin cp
Stosunek prędkości liniowych jest równy stosunkowi promieni i stąd prędkość obrotu naczynia vK2 względem osi Z — Z w położeniu K2, w stosunku
160