HWScan00178

równania nierówności podłoża i dla uzyskania statycznie przejrzystego układu podparcia trójpunktowego, koła bieżne są obecnie łożyskowane w wahaczach, które z kolei są parami zabudowane w jarzmach, mających możliwość wahania w płaszczyźnie pionowej wokół osi głównej gąsienicy.

Na dźwigarze gąsienicowym ułożone są krążki nośne, które zapobiegają ocieraniu powrotnych członów gąsienic o dźwigar.CŚchemat układu

dwubieżniowego gąsienicowego mechanizmu jazdy przedstawia rys. 5.17. Koła napędowe 1, 3, 7, 8 łańcuchów gąsienicowych 2 pędząjwieloboki napędowe 4 zaopatrzone w wymienne zatneraki łańcuchowe. Strumień mocy przekazywany jest od silnika elektrycznego 5 przez przekładnię stożkowo-walcową 6, pracującą w kąpieli olejowej. Ze względu na przenoszone momenty strumień mocy dzieli się i przenosi dwustronnie kołami zębatymi 3 i 7 o skośnych i przeciwnie pochylonych zębach. Wały napędowe i koła zębate są wymienne. Koła zwrotne gąsienic są przesuwnie ułożyskowane w dźwigarze głównynnj

W miarę zużywania się łańcucha w przegubach jest on napinany, przy czym długość drogi napinania powinna być równa co najmniej połowie podziałki łańcucha. Jest to konieczne, aby przy znacznym zużyciu w przegubach można było wymontować jeden człon łańcucha. Odstęp między osiami kół bieżnych musi być w zasadzie tak wielki, aby każde ogniwo łańcuchowe było obciążone jednym kołem. Konstrukcyjnie nie jest to jednak możliwe. Odstęp ten ustala się zatem tak, że w czasie toczenia się kół bieżnych po łańcuchu gąsienicowym tylko jedno koło przejeżdża co pewien odstęp czasu przez przegub łańcucha gąsienicowego.

Ogniwa gąsienicowe łańcucha (rys. 5.18) są prasowane z blach stalowych i mają gładką powierzchnię przylegania, aby opór iazdv do krzv-

wiźnie był możliwie minimalny. Do prasowanych płyt 1 dospawane są człony łańcucha 2, zwane uszakami, oraz żebra usztywniające 3. Człony o większych szerokościach łączone są za pomocą dwóch ciągów uszaków (rys. 5.17). Płyty muszą się tak wzajemnie pokrywać, aby zapobiec wnikaniu podłoża do wnętrza łańcucha gąsienicowego i nie dopuścić do nad

miernego ukosowania członów względem siebie. Łańcuch gąsienicowy z jednym ciągiem uszaków dostosowuje się do nierównomierności gruntu, występujących w płaszczyznach pionowych prostopadłych do kierunku jazdy gąsienic, bez konieczności dostosowywania się kół bieżnych i pozostałych elementów konstrukcji gąsienic do ich ukośnego ustawienia. Po-

Rys. 5.18. Ogniwo łańcucha gąsienicowego

wierzchnie bieżne kół są dlatego lekko beczułkowate, a tory uszaków odpowiednio dostosowane do możliwości wychyleń. W układzie dwóch ciągów uszaków w każdym łańcuchu gąsienicowym koła bieżne ułożyskowa-ne są podobnie jak w szynowym mechanizmie jazdy, tj. w wahaczach i jarzmach, tak aby mogły dostosowywać się do ukośnych położeń łańcucha.