HWScan00215

Moc związana z pokonywaniem tarcia o podłoże przy jeździe po krzy„ wiźnie.z uwzględnieniem poślizgów wzdłużnych i bocznych wynosi

= 40 kW

(N_x + N_y + N₀) 10³ = 60 ⁷102 _Vm

(29,85 + 0,11 + 149) • 10³ 60 • 102 • 6,75

Wykorzystując wzory na określenie momentów tarcia uwzględniające rzeczywiste wymiary gąsienic, otrzymamy moc na pokonanie tarcia podwozia gąsienicowego o podłoże bez uwzględnienia poślizgów

n_w M\^v v, ₌    3 • 700 • 6,1

l> 60 • 102 R₀ t/_m60 • 102 ■ 60 • 0,75    ' ^W

Współczynnik przesuniętego środka obrotu metodą analityczno-wy-kreślną (rys. 5.58) oblicza się następująco:

Opór ścinania podłoża

M;^v __ 3-112 Ra    60

Jednostkowy opór ruchu

W_gp + W_d + W_p + W_w + W; 59,5 + 9,2 + 65 + 22,2 + 6 “    1,1 G    “    1,1 • 130(T

0,12

161,9

1430

Opór ruchu jednego wózka

W = W_A = W_R = W_c -o

1,1 G

= 0,12

1430

= 57 T

Maksymalne przesunięcie oporów ruchu

= 7,5 m

Lju    9-0,4

^Wmax ~ 4_Q    4-0,12

Wypadkowa oporów ruchu

W = W_A + W'_B + w_c = 170 T

Opór dodatkowy jazdy po krzywiźnie W_d = Pj. Z rys. 5.58 odczytuj⁶' my en = 44,7 m

W" «w = W _d ai

W_d = W    = 170 • Ją₇ = 28,6 T

Siły boczne N_A, N_R, Nc, określamy z zależności

P_d = N_a tN_Bł Nc = 28,6 = W_A + 2 Ne

Stąd z rys. 5.58 odczytujemy

N_a = 89,0 T N_b = 44,5 T

Rys. 5.58. Wykreślne wyznaczenie przesuniętego punktu obrotu podwozia gąsienicowego przy jeździe po krzywiźnie