HWScan00221

wszystkie elementy mechanizmu obrotnicy i skrzyni przekładniowej są smarowane centralnie.

Obrotnica kołowa składa się z czterech zestawów wózków czterokołowych, z których jeden przedstawiony jest na rys. 6.4. Wózki te toczą się po kołowej bieżni szynowej 1 ułożonej na nieobrotowej części podwozia (rys. 6.5). Ciężar nadwozia przenosi się przez wózki kołowe 2, tworzące system wahaczy 3. Dla przenoszenia obciążeń poziomych oraz centrowania obracającego się nadwozia względem podwozia przewiduje się w części obrotowej zespół kół 4, osadzonych na osiach pionowych 5 w nadwoziu koparki 6. W celu zlikwidowania luzów między kołem prowadzącym 4 a bieżnią 7 osie 5 osadzone są mimośrodowo. Koła zapewniają należytą współpracę zębnika 8 z wieńcem zębatym 9. Mechanizm obrotu 10 osadzony jest na części obrotowej 6, a wieniec zębaty 9 na części stałej 11. Pierwszy stopień przekładni ślimakowej 12 przedstawiono poprzednio na rys. 6.3. Niektóre mechanizmy obrotu mają ostatni stopień przekładni zdwojony. W takim przypadku (rys. 6.6) z wieńcem zębatym 2 współpracują dwa zębniki 1 o odpowiednio mniejszych wymiarach.

Wszystkie obrotnice muszą mieć bardzo sztywne podparcia wieńców tocznych. Dokładne wyliczenie obciążeń kul i kół obrotnicy jest praktycznie niemożliwe. W obliczeniach zakłada się całkowitą sztywność elementów obrotnicy, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Odkształcenia wieńca mogą być spowodowane także różnicami w wymiarach kul. Zakłada się, że wszystkie kule lub koła przenoszą obciążenie ściskające i że nigdy nie dochodzi do ich odciążenia. Z założenia tego wynika warunek konieczności położenia wypadkowej obciążeń pionowych w obszarze jądra przekroju układu podpierającego^

6.1.2. Moc silnika napędowego

Dla obliczenia mocy silnika mechanizmu obrotu należy ustalić ciężary części obrotowej oraz części na niej podpartych (rys. 6.7) Całkowity moment oporu przy obrocie nadwozia koparki

M'₀ = M_U + M_t + M_p kGm

gdzie

M_u — moment pochodzący od bocznych sił urabiania, kGm,

M, *= moment oporów toczenia, kGm,

M, = M, i + M, ₂

przy czym

M, i — moment oporu toczenia w miejscu podparcia nadwozia na podwoziu, kGm,

M_r> — moment oporu toczenia w miejscu podparcia zespołów wspartych na nadwoziu, kGm,

M_p — moment pochodzący od składowej siły ciężkości nadwozia, spowodowany pracą koparki na pochyłości, kGm.

Moment pochodzący od bocznych sił urabiania określa się z wzoru

. M_u = P_hR’_b kGm    (6.1)

gdzie

R'_b — promień działania bocznej siły urabiającej,

P_b — boczna siła działająca na koło naczyniowe w czasie urabiania określona zależnością

prędkość bocznego posuwu koła naczyniowego, m/min,

przy czym

v_b

v„

Pk

c = l,3-f 2

Pb = Pk

Vb

60 v_n

• c

(6.2)

prędkość obwodowa koła naczyniowego, m/sek, siła kopania na obwodzie koła naczyniowego, kG

współczynnik uwzględniający opory dodatkowe.

Rys. 6.7. Schemat pomocniczy wyznaczania obciążeń dla obliczenia mocy napędu mechanizmu obrotu

W obliczeniach mechanizmów obrotu przyjmuje się dla uproszczenia, że całkowita siła podyktowana nominalnym momentem silnika zużywana jest na pokonanie oporów kopania. Moment oporu toczenia nadwozia M_n składa się z sumy momentu oporu toczenia kul po bieżni (rys. 6.1) °raz oporów obrotu wszystkich kul w stosunku do jednej bieżni. Ten drugi składnik jest niewielki, dlatego przyjmujemy moment

M_n = G’ f -^D” <p_k kGm    (6.3)

^c a

gdzie

G'_c — obciążenie części obrotowej, kG,

D_w — średnica wieńca tocznego, mm, d — średnica kuli, mm,

i <p_k = 1,1 — współczynnik uwzględniający opory obrotu kul.