gorczyca polna1

Gorcryca polna Sinapis arvensis L.

Rodzina: Krzyżowe, Cruciferae 1—pokrój; 2 — kwiat; 3 — kwiat po usunięciu płatków korony; 4— dojrzałe łuszczy-ny; 5 — nasienie od strony znaczka; 6 i 7 — nasienie w przekroju poprzecznym i podłużnym; 8—11—siewki (J—11 oryg.)

Roślina jednoroczna, jara, wysokości do 60 cm, szorstko owłosiona. Łodyga większych okazów rozgałęziona. Liście dolne prawie lirowate, górne podługowate, zatokowo ząbkowane. Kwiaty złocistożółte. Kielich o działkach żółtawych, w czasie kwitnienia poziomo rozchylony, odstający od korony. Łuszczyny o klapach 3-nerwowych, ze sztyletowym dzióbkiem, długości około 1,8—3,4 cm (bez dzióbka). Nasion 8—13; okrągławe, gładkie, ciemnobrunatne albo czarne, o średnicy 1,25—1,5 mm. Kwitnie od V do późnej jesieni. Roślina miododajna i lecznicza.

Gorczyca polna masowo występuje na żyzniejszych glebach gliniastych i czarnych, zasobnych w węglan wapnia. Na glebach lżejszych pojawia się mniej licznie, a na piaszczystych polach zwykle brak jej zupełnie. Ponieważ siewki gorczycy polnej nie są odporne na niskie temperatury, chwast ten występuje przede wszystkim wśród roślin jarych. Nie brak jej jednak i w zbożach ozimych, lecz jest wówczas drobna, karłowata, zwykle jedno-kwiatowa, nie rzucająca się w oczy. Późne wschody przybierają różyczko-watą postać, kwitną i owocują na ugorach aż do zamarznięcia.

Rnymnaża gia ? naginn lftiSrp yarńwnn w plphip ialr i w nhnrnikii dłllPO