50FA6697F615A46DA1EE993F88EE4070S7270 m

Skrzyp polny Eęuisetum arvense L.

Rodzina: Skrzypowate, Eąuisetaceae

J —PCÓ Miodnikowy: J — pąil płonny; J — tyaton KUctśiWo-kormuowy: 4 — pocfiwa lii clown i F**rw«x* miwiywtłlo zaimki pędu płonnego: J — tamka klasowa i z»-rodalkami. « — mncrfnUi, 7 — przekrój poprzeczny łodygi pedli plocinseo (I I -• oryu: 1 w* Koramo. 4 I 5—T wg Mądulzklr*oi

Rośilna trwała. kłączowa, wydająca oddzielne pędy zarodnikowe wcze-smo zasychające oraz płonne pędy zielono, wegetujące do późne) Jenleni. Pędy zarodnikowe, pojawiające się wcześnie na wiozni*. nie u» zielone, lecz żółtawo- łub czerwonowobrunatne. pojedyncze, nicrorgsłęzionc, wysokości 15—20 cm. grubości 3—6 mm. soczyste, o pochwach liściowych rozdętych. z i—12 lancetowatymi, ciemnobrunatnymi ząbkami. zakończone urodnikonośnym kłosem. Później pojawiają się pędy płonne, zielone, podłużnie bruzdowane, szorstkie, wysokości do 40 cm. gęsto, okółkowe, pojedynczo rozgałęzione, pochwy liściowe cylindryczne, przylegające, zielone, z 6—IB czarniawymi, biało obrzeżonymi ząbkami; pierwsze rolędzywęiln gałązek dłuzsze od pochew, które przebijają. Zarodnikuje cd Iłł do V Roślina lecznicza.

Skrzyp polny Jest uciążliwym chwastem polnym na wszystkich rodzajach gleb t w« wszystkich zasiewach potowych. Masowo porasta przeważnie poomSTtłe gleby piaszczyste 1 wilgotne gleby gliniaste. Najbujniej zaś rozrasta się zwykle w ziemniakach.

Na polach uprawnych rozmnaża się wegetatywnie za pomocą pączków przybyszowych znajdujących się na kłączach oraz za pomocą bulwek kluczowych, które w czasie orki łatwo się odrywają I zachwaszczają glebę Kłącza skrzypu polnego rozmieszczone są w glebie piętrowo do głębokość: około 2 ro, co utrudnia zwalczanie tego chwastu.